Straat ten zuidwesten van het centrum van Waregem. De straat begint vanaf het kruispunt van de Platanendreef en de Vichtseweg en bestaat uit verschillende oudere tracés; de straat loopt eerst in zuidelijke richting en daarna in westelijke-noordwestelijke richting tot aan de Blauwe-Zwaanstraat. De straatnaam verwijst naar een eind 18de-eeuwse herberg die verdwijnt naar aanleiding van de aanleg van de autostrade E17 in het begin van de jaren 1970.

Het hoofdtracé, dat eertijds een deel was van de noord-zuidverbinding tussen Waregem en Vichte (Deerlijk), wordt op een kaart uit de Atlas der Buurtwegen (1844) gecatalogeerd als "Chemin n° 6 " met verklaring de "Chemin de Waereghem à Ingooighem par le hameau de Biest" ofwel de "Watering straet". Het tracé dat in westelijke richting loopt, gaat terug op een oudere veldwegel, op de Atlas der Buurtwegen (1844) vermeld als "Sentier n° 122" zijnde "Sentier de la ferme Servage à la ferme Callens" ofwel zogenaamd de "Goelevenweg". Vanaf de knik in westelijke richting maakt de straat deel uit van de 19de-eeuwse "Chemin n° 7" omschreven als "Chemin de Waereghem à Vichte" ofwel "Vichtseweg". De bebouwing op dat ogenblik bestaat uit de grote hofstede zogenaamd "Ferme Servage" (nrs. 15-25) en een aantal kleinere, verspreid gelegen gebouwtjes. Sindsdien is de bebouwing weinig gewijzigd, het straattracé daarentegen komt door de rechttrekking van de Vichtseweg in 1871 deels naast de huidige Vichtseweg te liggen en wordt door de de aanleg van de autostrade E17 in het begin van de jaren 1970 deels rechtgetrokken.

Thans landelijke weg met deels oorspronkelijk kronkelend tracé en deels recht en parallel lopend met de autostrade. Gevarieerde, verspreid gelegen bebouwing, enerzijds voor bewoning en anderzijds in mindere mate voor agrarische activiteiten. De oudste bebouwing klimt vermoedelijk op tot het begin van de 19de eeuw. Nummer 42, achter twee woningen uit de jaren 1950-1960 ligt een vermoedelijk begin 19de-eeuwse hoevesite zie op het primitief kadasterplan (circa 1835) bestaande uit een woonhuis alleen; rond het midden van de 19de eeuw uitgebreid met de schuur en in 1947 voorzien van de achterliggende vlasschuur. Vermoedelijk begin 19de-eeuws eenlaags boerenhuis met geïntegreerde stallingen (later voorzien van poort?); rechthoekige openingen met bewaard schrijnwerk. Dwars georiënteerde schuur/stalvleugel van bruine, verankerde baksteen onder een sterk overkragend zadeldak met mechanische pannen; sporen van later gedichte openingen en toegevoegde poorten (1947?). Nummers 15-25, voormalige, vermoedelijk begin 19de-eeuwse hoeve zogenaamd "Servage", zie benaming op het primitief kadasterplan (circa 1835), opgedeeld in verschillende wooneenheden in 1925. Veelal verankerde en beschilderde baksteenbouw onder pannen zadeldaken; het volume dwars op de straat met latere steunberen. In de eerste helft van de 20ste eeuw, bouw van enkele, eerder kleinschalige woningen. Nummer 60, eenlaagshuis gebouwd in 1906 na sloop van een oudere tweewoonst; gecementeerde gevels met rechthoekige openingen, later uitgebreid met kleine aanbouwen. Nummer 4, enkelhuis gebouwd in 1932 voor werkman Marcel Balcaen; verankerde, bruine baksteenbouw onder zadeldak met mechanische pannen, voorzien van een voorgevel van oranje baksteen, gecombineerd met gele baksteen voor de geblokte strekken; thans voorzien van nieuw schrijnwerk in de vensters doch bewaarde deur. Rechts, vrij brede, lage aanbouw onder lessenaarsdak. Nummer 6, woonhuis van 1937 van wever Gerardus Callens; eenlaagshuisje van het enkelhuistype met centraal getrapt dakvenster; verankerde, bruine baksteenbouw onder mechanische pannen met gecementeerde voorgevel met licht getoogde openingen; bewaarde voordeur.