Zuidelijke zijstraat van de Brugstraat, die aan de zuidzijde doodloopt op de Oostlaan. Een weg wordt reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778) en loopt vanaf de Brugstraat, ter hoogte van de "Peerdebrug", op de linkeroever van de Roobeek, om bij de eerste bocht van deze beek verder te lopen als landwegel die zuidelijker doorloopt tot op de Cijnsmolenstraat. Op de Atlas der Buurtwegen (1846) wordt deze wegel de "Muyzeputweg" genoemd en omschreven als "Sentier d' Ardoye à la ferme Buysse-Laga". De landwegel volgt grosso modo het beekdal van de Roobeek en kruist de Tombrugstraat. De huidige weg wordt pas aangelegd na 1960. Op diverse 19de- en 20ste-eeuwse kadastrale mutatieschetsen loopt de weg tot ter hoogte van nummer 1 en wordt verder enkel de beek aangeduid die tot vlak voor de woningen nummers 1-3-7 loopt. De weg wordt ook nog niet weergegeven op het gemeentelijk kaartje in de publicatie "Dit is West-Vlaanderen" (1960). Vermoedelijk wordt de straat aangelegd bij inkokering van de Roobeek, grosso modo over het beektracé.
De Blekerijstraat wordt volgens het kadaster pas aangelegd in zijn huidige vorm rond 1986.
Zogenaamd naar de blekerij van de familie Verschaeve, opgericht in 1787 op cijnsgrond van de familie de Jonghe d'Ardoye. De blekerijmeersen strekten zich uit op de zuidwestelijke hoek van Brugstraat en Blekerijstraat en waren doorsneden door een grachtensysteem dat in verbinding stond met de Roobeek. Aan de noordwestzijde van de blekerijweides lag de omwalde mote, op de kadastrale legger circa 1830 weergegeven als "tuin" met omringend "vermaek water". De walgracht rond de mote en de grachten van de bleekweide worden in 1894 gedempt.
Doodlopende straat met voornamelijk woonfunctie en onderwijsfaciliteiten (nummer 5). Bebouwing voornamelijk bestaand uit losstaande woningbouw uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Oudere elementen onder meer een ijzeren buizenhek (interbellum) met belettering: "DE MOTE", leidend naar de tuin van Brugstraat nummer 16. Nummer 1, naoorlogse woning uit de jaren 1950-1960, bruinrode baksteen en natuursteen.
- Kadasterarchief West-Vlaanderen, 207: Mutatieschetsen, Ardooie, 1986/6.
- DENDOOVEN L., Dit is West-Vlaanderen. Steden, gemeenten, bevolking, 1960, p. 74.
- VAN ACKER L., De familie Verschaeve te Ardooie, in Biekorf, jg. 55, 1954, p. 231-239.