Straat met kronkelend verloop die vanaf het Polenplein westwaarts loopt om aansluiting te vinden met de Solwaterstraat. De huidige Brabantstraat is samengesteld uit delen van drie oude tracés. Het oostelijke straatdeel vormt voor het midden van de 19de eeuw (zie Atlas der Buurtwegen, 1846) het begin van de "Hellestraet" die samen met de westelijker "Yperambachtstraet", het traject vormde van de "Chemin d' Ardoye à la ferme Platteeuw au chemin dit: Knollestraet". Het westelijke straatdeel wordt al "Brabantstraet" genoemd en omschreven als "Chemin de celui dit: Sprietstraet au hameau de Hoog-Beveren". De verbinding tussen beide maakte deel uit van het tracé van de "Sprietstraet" omschreven als "Chemin du cabaret dit: het Schaerken à Iseghem". De straat wordt op een gemeentelijk kaartje in de publicatie "Dit is West-Vlaanderen" (1960) aangeduid als grind- of tarmacweg en aangeduid als "Hellestraat".

De ommeloper van Ardooie uit 1688 vermeldt de "brabant strate leedende naer St maertens boom ende hoochbeveren". In de 18de eeuw komt enkel in het westelijke straatdeel verspreide landelijke bebouwing voor, de overige delen zijn quasi onbebouwd. Het landboek van Ardooie (1788) vermeldt het "Leen ter Steene", gelegen onder het Ieperambacht. In het midden van de 19de eeuw (Atlas der Buurtwegen, 1846) blijft het oostelijke straatdeel onbebouwd behoudens een woning aan het Polenplein (zie nummers 1-1A/ Polenplein nummer 13). Langs het stuk Sprietstraat staat een samenstel van twee kleine woningen, het westelijke straatdeel bevat verspreide landelijke bebouwing.

Woon- en agrarische functie. Begin van de straat meegaand met de dorpsbebouwing, vanaf het kruispunt met de Scharestraat/Sprietstraat overgaand in landelijke weg. Begin van de straat gekenmerkt door vrijstaande woningen uit de tweede helft van de 20ste eeuw, aan de zuidzijde eenheidsbebouwing (nummers 29-43). Tegen de gevel van nummer 61 (derde kwart 20ste eeuw) een houten gevelkapel met mijtervormige nis waarin beeld Onze-Lieve-Vrouw met Kind. Verspreide hoeves bestaande uit voornamelijk verbouwd 19de- en 20ste-eeuws gebouwenbestand op sites opklimmend tot de 17de of 18de eeuw. Nummer 69, weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778), thans met sterk verbouwd boerenhuis onder meer met gewijzigde muuropeningen en nieuw gevelparement, onder zadeldak in Vlaamse pannen. Datering met jaartalankers in zijgevel: "1679". Haakse landgebouwen in donkerrode baksteenbouw, aangevuld met latere aan- of herbouwingen, onder pannen zadel- en schilddaken. De hoeve behoort tijdens het ancien régime tot de heerlijkheid van Ayshove, zie landboek van Ieperambacht (1783), 11de begin. Nummer 79, op de Ferrariskaart (1770-1778) weergegeven met vier losstaande volumes, op de Atlas der Buurtwegen (1846) "Ferme Verbeke" genoemd. Thans gekend als "Hof te Steene", met vernieuwd woonhuis. Resterend 19de-eeuws schuur-stalvolume in donkerrode baksteenbouw onder zadeldak in Vlaamse pannen (nok haaks op straat), met segmentbogige staldeurtjes en poort, resterende asemgaten, aangevuld met nieuwere muuropeningen onder betonlateien.