Straat met geknikt tracé, in de zuidwestelijke hoek van de gemeente, die voor een grootste gedeelte parallel aan de oostzijde van de autosnelweg A17/E403 loopt en daarmee de Langestraat ten zuiden verbindt met de Rodepoortstraat ten noorden. Het oorspronkelijke tracé van de straat wordt in de jaren 1970-1980 afgesneden door de aanleg van de autosnelweg. De weg loopt verder aan de andere zijde van de autosnelweg als de Krommestraat. Het zuidelijke straatdeel wordt pas aangelegd bij aanleg van de autosnelweg in de jaren 1970. Voorheen liep wel een iets westelijker tracé dat behoorde tot de Knollingstraat (zie aldaar).

Het huidige noordelijke straatdeel wordt op de Atlas der Buurtwegen (1846) weergegeven als "Donkerstraet" en maakt samen met de toenmalige "Krommestraet" in het verlengde ten westen deel uit van de "Chemin de la ferme Olivier au chemin dit: Rousselaerestraet par la ferme de Vanneste". Het noordelijke straatdeel wordt op een gemeentelijk kaartje in de publicatie "Dit is West-Vlaanderen" (1960) al aangeduid als grint- of tarmacweg. Het zuidelijke straatdeel wordt pas aangelegd bij aanleg van de autosnelweg in de jaren 1970, het vroegere tracé liep iets westelijker.

Zogenaamd naar het Elstapkruis, dat zich op het kruispunt van de toenmalige "Knollingstraet" met de toenmalige "Langestraet" bevond, op de grens met Kachtem (Izegem), zie Atlas der Buurtwegen (1846).

Woon- en agrarische functie. Verspreide landelijke bebouwing opklimmend tot de 18de-19de eeuw. Nummers 1-3-5, eenlaags samenstel, verbouwd. Op deze plaats reeds bebouwing weergegeven in het eerste kwart van de 19de eeuw, zie primitief kadasterplan (1817). Elstapstraat nummer 2 aan de hoek met Rodepoortstraat nummer 6, restant van een rij landarbeiderswoningen, opklimmend tot het begin van de 19de eeuw (zie primitief kadasterplan, 1817). Het kadaster registreert in 1838 het bijbouwen van twee woningen aan de westzijde, in opdracht van landbouwers Van Canneyt (zie Roeselaarsestraat nummers 93 en 95), zodat een rij van vier landarbeiderswoningen ontstaat. Op de Atlas der Buurtwegen (1846) weergegeven als driewoonst en vermeld als "Ferme Olivier". In 1892 wordt het oudste oostelijke huis afgebroken en worden de twee centrale huisjes samengevoegd. Thans een eenlaags samenstel van tweemaal drie traveeën onder zadeldak in mechanische pannen. Getoogde muuropeningen, bij nummer 6 met bewaarde T-ramen. Oostelijke woning met witgeschilderde straatgevel met gepekte plint.

Nummer 7, hoeve weergegeven op de Atlas der Buurtwegen (1846) met woonhuis en klein landgebouw. Thans bestaande uit twee parallelle bakstenen volumes onder pannen zadeldaken. Aan de noordzijde het boerenhuis met westelijk stalgedeelte, vermoedelijk interbellumverbouwing van een ouder volume, gekenmerkt door rechte muuropeningen onder betonlateien, nieuw schrijnwerk; rondbogige kapelnis in westelijke zijgevel. Ten zuiden een 19de-eeuws schuurvolume in donkerrode baksteen met getoogde deurtjes en rechte schuurpoort met klinket; lagere stalaanbouw (Vlaamse pannen) met geïntegreerd bakhuis, rechte muuropeningen onder betonlateien. Aangevuld met nieuwe nutsgebouwen aan zuidzijde. Aangevuld met enkele vrijstaande woningen uit de tweede helft van de 20ste eeuw.