Straat ten westen van het centrum van Waregem die is samengesteld uit drie verschillende tracés: het eerste deel loopt evenwijdig met de Expresweg vanaf de Renthuisstraat in zuidelijke richting tot aan het tweede deel dat in westelijke richting loopt tot aan de Tapuitstraat; vanaf het tweede deel loopt nog een schuin tracé in noordwestelijke richting, eveneens tot aan de Waterstraat. De straatnaam verwijst vermoedelijk naar de bodemgesteldheid van het gebied: laaggelegen en bijgevolg drassig, zie de weiden in de buurt zijn doorsneden met kleine grachten.

Eerste weergave van het drieledige straattracé op een kaart uit het landboek van Waregem, opgetekend door Anthone Van Outrive in 1753-1757: het eerste deel van de straat (zie supra) en het derde deel loopt in een westelijke boog naar de Waterstraat, doch niet op huidige hoogte. Verder schaarse, verspreid gelegen bebouwing. Zelfde weergave op de Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778). Op de Atlas der Buurtwegen (1844) wordt de straat samen met de eertijds in het verlengde lopende Groene Wandeling aangeduid als "Chemin n° 63" met als beschrijving "Chemin du hameau dit Tyollenhoek au Chemin dit Paenderstraet" en benaming "Waterstraet". Het noordelijke tracé is gecatalogeerd als "Sentier n° 103" beschreven als "Sentier du cabaret Den Tap uyt au Chemin dit Water straet" en zogenaamd "Tap uyt wegel". Met de aanleg van de Expresweg Kaster (Anzegem) - Waregem - Roeselare (N382) circa 1990 wordt het historische tracé Groene Wandeling-Waterstraat onderbroken; er komt wel een houten boogbrug over de weg voor de voetgangers. In 1995 verdwijnt een bouwvallig kapelletje, vermoedelijk daterend uit het laatste kwart van de 19de eeuw, voor de bouw van een rioolcollector van de Snepbeek. Thans landelijke straat met deels recht, deels kronkelend tracé; afwisselend (soms vrij residentiële) bebouwing, vlasschuren, bewerkte akkers en in mindere mate bebost perceel. De oudste bebouwing klimt in beperkte mate op tot de tweede helft van de 18de eeuw (zie nummer 124) of begin 19de eeuw. Nummer 122, vermoedelijk begin 19de-eeuwse hoeve, voor het eerst afgebeeld op een kaart uit de Atlas der Buurtwegen (1844) en bestaande uit een woonhuis met landgebouw en bakhuis; woonhuis is 1953 herbouwd en nadien zijn landgebouw en woonhuis door aanbouwen aaneengesloten. Voorts vrij imposante vlassite nabij de hoek met de Waterstraat.