Steenweg met bochtig verloop die de Oostlaan verbindt met de Brugsebaan en de grens met Meulebeke en Pittem. Op de Ferrariskaart (1770-1778) wordt het huidige tracé van de weg nog niet volledig weergegeven. Het begin van de straat komt voor als beboomde weg in het verlengde van de Brugstraat. Vanaf de Oostlaan tot de Roterijstraat wordt slechts een kleine landwegel weergegeven. Vanaf de Roterijstraat tot aan de Beukenstraat wordt het huidige traject aangeduid, het oostelijke straatdeel is nog niet aangelegd en bestaat uit veldgebied. Door dit "Ardoye-Veldt" loopt wel een iets zuidelijker parallel tracé, de huidige Provinciaal Domeinstraat.

Op de Atlas der Buurtwegen (1846) wordt de "Meulebekestraet" vermeld, omschreven als "Chemin d' Ardoye à Meulebeke". Deze straat loopt echter voor het centrale gedeelte, vanaf het kruispunt met de Tombrugstraat tot het kruispunt met de Veldkaaistraat nog volledig over de huidige Veldstraat. Het huidige tracé van de Meulebeeksestraat loopt grosso modo over de oude tracés van enkele kleinere wegen en landwegels, onder meer het "Kouterveldstraetje", het "Veldstraetje" en over een deel van de "Kwaedestraet". Het oostelijke straatdeel is reeds aangelegd en loopt doorheen parkgebied van het kasteel de Jonghe d'Ardoye. In 1903 wordt het tracé van de "Kwaadestraat" en vermoedelijk ook de overige straatdelen heraangelegd, zie kadastrale mutatieschets. In 1951 wordt de straat rechtgetrokken en de huidige betonbaan aangelegd op het huidige tracé. De weg wordt op een gemeentelijk kaartje in de publicatie "Dit is West-Vlaanderen" (1960) aangeduid als grind- of tarmacweg en weergegeven als "Veldstraat".

Brede landelijke steenweg met voornamelijk agrarische en verbindingsfunctie. Weinig bebouwing, voornamelijk landelijke bewoning en verspreide hoevebouw. Nummer 26 komt nog niet voor op de Ferrariskaart (1770-1778), wel op de Atlas der Buurtwegen (1846). Afgelegen van de weg, een ouder eenlaagsvolume van vijf traveeën in rode baksteenbouw, onder zadeldak in mechanische pannen. Achtergelegen bakhuisje. Thans vernieuwbouwd en met nieuwe aanbouw.

Tijdens het interbellum worden enkele landelijke woningen opgetrokken. Nummers 1-3, samenstel van twee eenlaagswoningen van twee maal drie traveeën in spiegelbeeldschema onder zadeldak in mechanische pannen. Gecementeerde straatgevel met breuksteenimitatie in de plint. Rechthoekige muuropeningen met vernieuwd schrijnwerk. Nummer 28, roodbakstenen eenlaagsbouw van drie traveeën onder zadeldak in roodgeglazuurde mechanische pannen. Gecementeerde plint. Baksteenfries. Rechte muuropeningen onder witgeschilderde betonlateien, nieuw schrijnwerk. Lagere haakse achterbouw.

Overige bebouwing voornamelijk vrijstaande woningen uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Nummer 11, op de plaats van een voormalige hoeve wordt in het derde kwart van de 20ste eeuw een nieuwe villa opgetrokken.