Landelijke straat die het kruispunt Meulebeeksestraat-Tombrugstraat-Snellestraat via een kronkelend zuidoostelijk verloop verbindt met het kruispunt Meulebeeksestraat-Beukenstraat. Het huidige tracé wordt reeds weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778), met stenen brug over de Motebeek ter hoogte van de aansluiting met de huidige Roterijstraat. Dit tracé vormt voor de aanleg van de huidige Meulebeeksestraat de belangrijkste verbinding van Ardooie met Meulebeke. Op de Atlas der Buurtwegen (1846) wordt de weg vermeld als "Meulebekestraet" en omschreven als "Chemin d' Ardoye à Meulebeke". De straat wordt op het primitief kadasterplan (1817) en verdere 19de- en 20ste-eeuwse kadastrale mutatieschetsen samen met het oostelijke straatdeel van de Meulebeeksestraat ook benoemd als "Oude Veld Straete". Op een gemeentelijk kaartje in de publicatie "Dit is West-Vlaanderen" (1960) wordt de weg nog als aardeweg aangeduid. De noordelijker gelegen Meulebeeksestraat wordt echter "Veldstraat" genoemd.

Genoemd naar het Veld of Ardooieveld, de voormalige heidegronden met vijvers, thans kasteel- en provinciedomein (zie Kasteelstraat). Het toponiem "tvelt" wordt al vermeld in Ardooise disrekeningen uit 1553, de "veltstraete" wordt vermeld in de ommeloper uit 1688.

Landelijke straat met voornamelijk woonfunctie. De weg daalt af naar de beekvallei van de Motebeek. Reeds in de 18de eeuw bevindt zich een cluster bebouwing in het westelijke straatdeel, geen gehuchtsnaam gekend. De sites van drie hoeves (nummers 13, 14 en 20) klimmen minstens op tot de tweede helft van de 18de eeuw, zie Ferrariskaart, 1770-1778), aangevuld met landarbeiderswoning (verdwenen, onder meer op nummer 9). Nummer 14, kleine hoeve bestaande uit woonhuis met voormalig stalgedeelte, voorzien van nieuw gevelparement en aangepaste rechthoekige muuropeningen. Parallel schuurtje in donkerrode baksteenbouw onder zadeldak in mechanische pannen (nok haaks op straat). Erfgevel met rechthoekige houten poorten onder houten lateien, rondbogige gevelkapel met Onze-Lieve-Vrouwebeeld in de oostelijke zijgevel. Nummer 20, oudere voormalige hoevesite, huidige gebouwen uit het interbellum. Gerenoveerd woonhuis met westelijk voormalig staldeel, in rode baksteenbouw onder zadeldak in mechanische pannen (nok haaks op straat). Witgeschilderde banden en tandlijst, vernieuwde rechthoekige muuropeningen. Oostelijke zijgevel met jaartalsteen 1923. Witgeschilderd parallel schuurvolume. Gerenoveerd witgeschilderd bakhuis, muuropeningen onder houten lateien. Nummer 13, hoeve met huidig gebouwenbestand uit het interbellum, bestaande uit bakstenen hoevegebouwen in L-vormige opstelling. Vernieuwd woonhuis; landgebouw met wagenkot, schuifpoorten en rechthoekige muuropeningen onder witgeschilderde betonlateien.

Het gehucht is gestaag aangegroeid in de 19de en 20ste eeuw, onder meer met landelijke eenlaagswoningen. Nummers 8 en 12 voorkomend op de Atlas der Buurtwegen (1846). Nummer 8, eenlaagswoning, thans met gecementeerde gevel en vernieuwde muuropeningen. Nummer 12, in het midden van de 19de eeuw als klein volume, verbouwd of herbouwd tijdens het interbellum, roodbakstenen eenlaagsbouw onder pannen zadeldak haaks op straat georiënteerd, witgeschilderde betonlateien. Verder ook nummer 5, ouder eenlaagsvolume, thans in renovatie; nummer 10, interbellumverbouwing van ouder volume.

Aangevuld met alleenstaande eengezinswoningen uit de tweede helft van de 20ste eeuw.

Oostelijke straatdeel met bebouwing eveneens opklimmend tot de 18de eeuw, onder meer nummer 22 voormalige hoeve, thans met vernieuwd woonhuis en haakse dwarsschuur met schuifpoort en stalvenstertjes onder witgeschilderde betonlateien. Nummer 21, reeds weergegeven op de Ferrariskaart (1770-1778) als haaks volume, gelegen tegenover de dreef die leidt naar de hoeve Autvyver (zie Autvijverstraat), op het primitief kadasterplan (1817) vergezeld van kleine bijgebouwen ten oosten en zuiden. Rond 1835 eigendom van Damien Devissche, bij kadaster gekend als rentenier uit Koolskamp. In 1862 is de kleine hoeve eigendom van Jean Baptiste Vansteenkiste uit Brugge, die ten noorden in de boomgaard een stalvolume laat vernieuwen (verdwenen). Langsheen de straat wordt in 1864 een woning geregistreerd (nummer 23), gebouwd in 1863 in opdracht van landbouwer Joseph Lambrecht. In 1929 wordt de kleine hoeve gekocht door Jozef Dewolf die de woning verbouwt tot haar huidig voorkomen. Ouder gedeelte in witgeschilderde baksteenbouw onder golfplaten zadeldak, rechte muuropeningen onder houten lateien, onder meer tweeledig staldeurtje en aanbouw van stalletjes onder lessenaardak. Woongedeelte in oranjerode baksteenbouw met hogere nok, met gecementeerde plint en witgeschilderde betonlateien. Aangebouwd witgeschilderd schuurtje in assesteen onder pannen zadeldak, dito bakhuis. Nummers 23-25, thans samenstel van eenlaagswoningen onder zadeldak in zwartgeglazuurde en mechanische pannen. Gecementeerde voorgevel, rechthoekige muuropeningen.

Nummers 15 en 17, verbouwd in tweede helft 20ste eeuw, op de Ferrariskaart (1770-1778) een cluster van zes volumes waarneembaar op deze plaats, op de Atlas der Buurtwegen (1846) gekend als "Ferme Roels".

Nummers 33-33A voorkomend op de Atlas der Buurtwegen als "Cabaret De Pauw". Thans woonhuis met nieuwe gevel en rechthoekige muuropeningen, onder mank zadeldak. Nummer 35, eenlaagsbouw met nieuw parement onder zadeldak.