Straat met een licht gebogen tracé vanaf de Hovaerestraat, loopt via de Donkerstraat in een haakse bocht verder naar de Scharynckweg.

De straat is als dusdanig reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778) als "Den oyenvaerdyck". Volgens literatuur was de Wulfaertdijk de zuidgrens van de "Grote Westpolder" (Gistel), waar het kleine noordwestelijke gedeelte van Koekelare toe behoorde.

Op de Ferrariskaart (1770-1778) is het gebied tussen de Wulfaertdijk (zuidelijke grens) en de Korkentapstraat (noordelijke grens, Zande) ingevuld met repelvormige percelen, dit kan verklaard worden als veenderij. Dit gebied ligt in het verlengde van de ontginningen in Moere en Gistel ("Moere-Blote" en "Moere-Nieuwland"). De Wulfaertdijk gaat over in de 'Moerdijk' (Moerdijkbeek-West en -Oost op Koekelare), een begrip dat meestal als een ringdijk mag geïnterpreteerd worden. Een ringdijk helpt een uitgeveend terrein ontwateren. Er wordt aangenomen dat deze veenexploitatie al in de 12de eeuw aan de gang was (het "moer" van Gistel wordt reeds vermeld in de oudst gekende grafelijke "Grote Brief" van 1187). Op de Atlas der Buurtwegen (circa 1846) is de straat aangeduid als "chemin nr. 23" of de "Wulfaertdykstraet".

Anno 2008 klein gehucht ter hoogte van de "Hovaeremolen"/ Hovaerestraat. Landelijke straat. Ten zuiden van de molen, molenaarshoeve met verbouwd karakter: huis van anderhalve bouwlaag onder pannen zadeldak (vernieuwd parement), landgebouw onder pannen zadeldak. Op het primitief kadasterplan (circa 1835) is de molenaarshoeve met twee losse bestanddelen gelegen op een erf met boomgaard. In 1875-1877 wordt het landgebouw deels gereconstrueerd en vergroot. Het molenhuis wordt vóór 1901 gedeeltelijk gereconstrueerd (mutatie 1911: "meer dan 10 jaar"). In 1914 wordt het landgebouw achter het molenhuis omgevormd tot maalderij.