Straat vanaf het dorpscentrum (Vladslostraat/ Werkenstraat/ Konijnenstraat) en de westelijke kerkomgeving (het kerkkoor) tot aan de grens met Koekelare waar de Bovekerkestraat doorloopt tot aan de Provinciebaan. De doorgangsweg heeft een kaarsrecht tracé tot aan de kerk, waar ze een bocht maakt rondom het kerkkoor. Op de Atlas der Buurtwegen (circa 1846) is het oude, meer kronkelende tracé van de weg, ten westen van het huidige tracé aangegeven, als "chemin nr. 1 de Bovekerke à Couckelaere" of de "Couckelaerestraet". Volgens het kadaster wordt de straat oostelijk en met een recht tracé verlegd circa 1865. Enkel het gebogen tracé rondom het kerkkoor blijft behouden. Het oude kronkelige tracé is nog afleesbaar aan de achterin gelegen bebouwing (zie nr. 106). Voor de fusie van 1971 zogenaamd Koekelaresteenweg (zie kaart van de gemeente in "Dit is West-Vlaanderen", 1959).

Het noordelijke gedeelte van de straat heeft nog een landelijk karakter en kijkt uit op het arboretum en de staatsbossen aan beide zijden van de Bovekerkestraat op grondgebied Koekelare. Verder kent enkel de eigenlijke dorpskern rondom het kerkkoor een oude bebouwing. Het rechte stuk van de straat kent een bebouwing uit het interbellum en het midden van de 20ste eeuw: kleine burgerhuizen van twee bouwlagen onder pannen zadeldaken. Bijvoorbeeld nummer 41 met rechthoekige muuropeningen onder granitolateien met siermotieven. Nummer 115: aan de weg gelegen hoeve, als dusdanig reeds aangeduid op de Atlas der Buurtwegen (circa 1846), als een hoeve met twee losstaande bestanddelen. Anno 2009 een verbouwd boerenhuis, een bewaarde 19de-eeuwse stalling onder pannen zadeldak met geknikte dakoverstek en een restant van schuur met beplanking.

Voor het dorpscentrum met bebouwing tegenover het kerkkoor wordt verwezen naar de individueel behandelde items. De oostzijde wordt hier gekenmerkt door het kerkkoor, de westzijde door een aaneengesloten bebouwing die grotendeels reeds aangeduid is op de Atlas der Buurtwegen (circa 1846). Nummers 143-147: samenstel van drie huizen onder zadeldak (rode en blauwe mechanische pannen), in de roodbakstenen rechter zijgevel met drie rondboogvensters zijn jaarankers "186…" bewaard, bij nummer 147 vernieuwd parement van de straatgevel. Bij nummer 143 gecementeerd parement uit het interbellum. Nummer 196: volume van twee bouwlagen onder pannen zadeldak (aflijnende gootlijst op klossen), als dusdanig reeds aangeduid op de Atlas der Buurtwegen (circa 1846), vernieuwd parement uit het interbellum, bewaard houtwerk onder meer schuiframen. Nummers 50, 52: lage huizen van circa 1935 (zie jaarsteen in zijgevel van nummer 52), nummer 52 met lateien met siermotieven (verbouwing garagepoort) (nummer 50). Nummer 62: diephuisje van twee bouwlagen uit het interbellum, overkragend zadeldak, rechthoekige muuropeningen onder betonnen lateien met afgeschuinde bovenhoeken, deels vernieuwd houtwerk.

Net buiten de toenmalige dorpskern (actueel is dit onderscheid niet meer zo duidelijk door de lintbebouwing vanaf het interbellum) wordt in 1873 een gemeenteschool met huis van de bestuurder gebouwd, ontworpen door provinciaal architect Pierre Buyck (Brugge, 1805-1877). Links van de gemeenteschool, wordt circa 1922 een gemeentehuis gebouwd naar ontwerp van architect Theo Raison (Brugge). Dit levert een interessante confrontatie op tussen het neoclassicisme van de school (nummer 168) en het regionalisme met onder meer trapgevels van het gemeentehuis (nummer 170). De elektriciteitscabine met transformatorhuisje, van circa 1926, vult deze ensemblewerking aan.