Bochtige weg vanaf de Berkenhagestraat in zuidelijke richting lopend tot aan de Brugsestraat. De naam is een eerbetoon aan dokter Renaat Adriaens, een arts uit Zedelgem die circa 1886 een huis met dokterspraktijk langs de Berkenhagestraat (zie Berkenhagestraat nummer 1, heden in gebruik als politiekantoor) laat bouwen. De straat behoort tot het historisch stratenpatroon van de gemeente. Volgens De Flou wordt circa 1300 in een renteboek van het Sint-Janshospitaal een "ghent wech" vernoemd te Zedelgem, maar het is niet duidelijk of deze zich in dezelfde omgeving bevindt. Op mutatieschetsen van het kadaster wordt de omgeving aangeduid met "Gentweg Hoek" en de straat met "Gentstraat" (circa 1928).

Op de Atlas der Buurtwegen (1844) vormt de straat als Chemin n° 22, "Kuylputstraet. Chemin de Zedelghem au cabaret le Lion d'or" een geheel met de huidige Kuilputstraat en loopt door tot aan de Torhoutsesteenweg.

Op de Ferrariskaart (1770-1778) is de met bomen afgezoomde straat nauwelijks bebouwd. Op een kadastrale kaart (1808-1810) uit de Napoleontische periode aangeduid als voetweg of secundaire weg, nog steeds met weinig bebouwing. Op de Atlas nagenoeg dezelfde situatie.

Het tramspoor tussen Brugge en Leke, aangelegd circa 1910 en opgeheven in 1951, kruist de straat. Ten westen van de straat bevond zich vroeger een klein station. De schuin op de straat georiënteerde huizen (nummers 8 en 14) zijn langs het tracé van de tramlijn gebouwd. Nummer 14, met roodbakstenen trapgevel, dateert van circa 1928. De nummers 10 en 12 worden na 1951 op de vrijgekomen bedding gebouwd, de opslagplaats nummer 12+ dateert van circa 1961.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog bevinden zich tussen de Groenestraat en de Dokter Adriaensstraat enkele munitiedepots. Ten noorden daarvan wordt in 1917 door de Duitsers een vliegveld aangelegd.

Woonstraat, hoofdzakelijk gekenmerkt door vrijstaande woningen in tuinen gelegen. Oudste bebouwing ter hoogte van nummer 57. Deze aan de straat gelegen woning gaat volgens kadastergegevens terug tot circa 1837. Oorspronkelijk bestaande uit een kleiner volume waartegen circa 1860 rechts een kleinere woning wordt gebouwd. Het huidige uitzicht met roodbakstenen gevel in combinatie met gele baksteen voor strekken en doorlopende banden, dateert wellicht van circa 1928, wanneer het kadaster een uitbreiding registreert.

Verder vooral woningen uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Nummer 13, op de hoek met de J. Vereeckestraat, dateert van circa 1962 en is een witbeschilderde bungalow met modernistische inslag.