Bochtige landelijke weg die de Meulebekestraat verbindt met de Brugsesteenweg. Het toponiem 'muizelaar' komt voor vanaf de tweede helft van de 18de eeuw. Veelvuldig gebruikt in de 19de eeuw, onder meer als sectie "Muselaerhoek" (1806), sectie "muyselaere" (1815) en wijk "Muysselaerehoek" (1815). In de Atlas der Buurtwegen (1846) wordt de straat vermeld als "Muyzelaerstraat", "Chemin de la ferme de la veuve De Simpelaere à celle de Gremonpré par le cabaret dit De Jaeger". Het westelijke straatdeel is ondergebracht bij de "Grooteveldstraet", de huidige Kriekestraat. De term 'muizelaar' verwijst naar een doedelzakspeler.

Voornamelijk agrarische functie. Verspreide landelijke bebouwing met historisch karakter. Eenlaagswoningen met nummers 2 en 13, respectievelijk afgebeeld in het landboek van Pittem (1761) en de Atlas der Buurtwegen (1846). Nummer 2, donkerrode baksteenbouw, vermoedelijk heropbouw van ouder woonhuis, zie onregelmatige zwartbakstenen onderbouw; zadeldak in mechanische pannen. Oorspronkelijk getoogde muuropeningen, bij de vensters gewijzigd door inbreng van betonlatei. Nieuw schrijnwerk. Nieuwe of vernieuwde aanbouw onder zadeldak in golfplaten. Nummer 13, voorzien van nieuw parement, met deels zichtbaar gelaten westelijke zijgevel. Nummer 28, ouder woonhuis in gebruik als berging bij nieuw gebouwde woning, voor het eerst als tweewoonst afgebeeld op het primitief kadasterplan (circa 1830) en in 1889 kadastraal verenigd. Eenlaagswoning in donkerrode baksteenbouw, onder zadeldak in mechanische pannen. Getoogde muuropeningen voorzien van T-ramen en luiken. Nieuwe deur en metselwerk. Rechter stalgedeelte. Haaks op het woonhuis ingeplant bijgebouw in oranje baksteen, waarin rechthoekige muuropeningen. Hoevebebouwing, onder meer nummer 17, met één volume afgebeeld in het landboek van Pittem (1761). Nieuw woonhuis met ouder schuurstalvolume, weergegeven op de Atlas der Buurtwegen (1846). Gevelhoge schuurpoort met klinket, getoogde deuropeningen, nieuwe stalvensters. Overkragend zadeldak in mechanische pannen. Nummer 5, hoeve "Leen ter Hoverie", met woonhuis uit het midden van de 20ste eeuw en 19de-eeuws landgebouw, in geschiedenis minimaal opklimmend tot het derde kwart van de 18de eeuw, zie met twee volumes weergegeven in het landboek van Pittem (1761). In 1925 wordt het bestaande landgebouw vergroot of herbouwd, het oude woonhuis wordt in de jaren 1940 afgebroken en dichter bij de straat herbouwd. Woning met gele parementsteen op de voorgevel, overige gevels vernieuwd, onder zadeldak in zwartgeglazuurde mechanische pannen, gekenmerkt door driezijdige gevelhoge erker aan linkerzijde. Haaks op de weg gesitueerd verankerd landgebouw in donkerrode baksteenbouw, onder zadeldak in golfplaten, getoogde staldeuren, -vensters en poort; oostelijke zijgevel met rondbogige kapelnis met Heilig Hartbeeld. Nieuwe loodsen. Andere historische hoevesites, zoals nummers 16 en 29, thans nagenoeg volledig herbouwd. Nummer 29 op de Atlas der Buurtwegen aangeduid als "Ferme Desimpelaere".

De bestaande bebouwing wordt voornamelijk in de tweede helft van de 20ste eeuw aangevuld met enkele nieuwbouwwoningen.

In de buurt van nummer 7 bevindt zich een landweg aan noordzijde van de straat, geflankeerd door een solitaire boom.

Ter hoogte van de kruispunten met de Verhulstenstraat en Vlasstraat komt glastuinbouw voor, met grote serrecomplexen.