Licht bochtige steenweg die vanaf het kruispunt met de Paardestraat, de Baertstraat en de Turkeijensteenweg in noordelijke richting tot aan de grens met Wingene loopt. Licht hellend tracé vanaf de Straatgoedweg. De weg stond vroeger samen met de Baertstraat bekend als "Bruggeweg" (1514, 1845), "Brugstraat" (1529, 1845) of "Pittemse Bruggeweg". In 1725 in het landboek van Egem omschreven als "den cleenen Bruggewegh loopende van Brugge naer Cortryck". De Atlas der Buurtwegen (1845) maakt melding van "Bruggeweg" omschreven als "Chemin de Pitthem à Wynghene". In 1894 begon men met de verharding van de weg vanaf herberg "Het Paardeke". De voltooiing van de steenweg liet echter op zich wachten tot 1910. In 1954-1955 wordt de weg verbreed en voorzien van een wegdek in beton.

In het landboek van Egem (1725) wordt enige verspreide bebouwing weergegeven langs het zuidelijk deel van de straat. Het noordelijke deel doorkruiste "Egemveld", een onherbergzaam gebied van bos, struikgewas en vijvers dat pas in de eerste decennia van de 19de eeuw ontgonnen werd.

Verbindingsweg met verspreide bebouwing met woon- en agrarische functie. Nummer 1, woonhuis gelegen tegenover de Paardestraat, op het kruispunt met de Baertstraat en de Turkeijensteenweg. Op de Atlas der Buurtwegen (1845) aangeduid als herberg "Peerdeken", volgens Arickx minimaal opklimmend tot 1800. Thans éénlaagse woning met verankerde gecementeerde gevels onder zadeldak in mechanische pannen. Grote rechthoekige muuropeningen binnen omlijsting. Verdiepte deur onder topgevel. Houten gevelkapelletje tegen de zuidelijke zijgevel. Lagere schuuraanbouw in witgekalkte bakstenen boven bruinbeschilderde plint, onder verspringend zadeldak (golfplaten en pannen). Haaks achtergelegen bijgebouw.

Agrarische bebouwing, onder meer nummer 7 gelegen aan het kruispunt met de Straatgoedweg, reeds afgebeeld in het landboek van Egem (1725), op de Atlas der Buurtwegen (1845) aangeduid als "Ferme Vanbruwaene". Nieuw woonhuis uit de jaren 1970. Behouden bakstenen landgebouw onder zadeldak in golfplaten. Westelijke zijgevel getypeerd door vier rechte smalle steunberen, topgevel vernieuwd. Poort onder houten latei. Lagere aanbouw ten oosten met houten deurtjes onder segmentboogvormige ontlastingsboog. Nummer 18, hoeve volgens kadastergegevens opklimmend tot 1837, gelegen op de grens van het vroegere Egemveld. Het woonhuis wordt in 1930 verbouwd en vergroot en aangevuld met een kippenhok ten oosten. Het landgebouw wordt vermoedelijk in 1941 herbouwd. Twee parallelle haaks op de weg gesitueerde gebouwen op begraasd en beboomd perceel met erf in losse verharding, afgezoomd door populieren. Ten noorden een verankerd donkerrood bakstenen woonhuis van één bouwlaag en drie traveeën onder zadeldak in mechanische pannen. Rechte muuropeningen onder ijzeren lateien voorzien van rozetten, nieuw schrijnwerk. Tandlijst onder de vernieuwde gootlijst. Zijaanbouwen onder recent verhoogde bedaking langs beide zijden, met rechte deuropeningen onder betonlatei. Ten oosten een aanpalend vernieuwd kippenhok. Aan zuidzijde een dwarsschuur onder zadeldak (golfplaten), met gevelhoge ijzeren schuifpoort en deur- en vensteropeningen onder betonlatei met geometrisch motief. Oostelijke zijgevel met geïntegreerd spitsbogig kapelnisje in de top waarin gestileerd Onze-Lieve-Vrouwbeeld. Nummers 20 en 24 uit het einde van de 18de of de eerste decennia van de 19de eeuw, zie nog niet afgebeeld op de Ferrariskaart (1770-1778), wel op de Atlas der Buurtwegen (1845). Gelegen in het vroegere Egemveld. Nummer 20, onverhard erf toegankelijk via een erfoprit met ten noorden een woonhuis van vijf traveeën en één bouwlaag onder zadeldak in mechanische pannen. Witgekalkte gevel op lage gepekte plint, opengewerkt door rechthoekige muuropeningen onder houten latei voorzien van vernieuwd houtwerk, bewaarde sporen van ontlastingsbogen, aanbouw onder lessenaarsdak ten oosten. Haaks op het woonhuis gesitueerde schuur/ stal onder zadeldak in mechanische pannen, gevelhoge schuifpoort, rechte stalvensters onder betonlatei. Twee later ingebrachte poorten onder ijzeren latei. Restant bakstenen stoep. Nummer 24, hoeve toegankelijk via lange erfoprit. Onverhard erf met ten noorden een woonhuis van vier traveeën en één bouwlaag onder zadeldak in mechanische pannen, tijdens het interbellum verbouwd en verhoogd (zie sporen zijgevel). Roodbakstenen erfgevel boven een gecementeerde plint, met rechte muuropeningen onder betonlatei. Gecementeerde westelijke zijgevel. Vernieuwd parement aan noordzijde. Haaks op het woonhuis gesitueerd landgebouw uit donkerrode bakstenen onder zadeldak in Vlaamse pannen, gevel deels vervangen door betonsteen, getoogde muuropeningen, gedichte asemgaten, vlechtingen in de zijgevels. Ten zuiden, parallel met het woonhuis een schuur/ stal uit de jaren 1930 of '40. Lichtrode baksteenbouw onder zadeldak in mechanische pannen, met een gevelhoge poort met klinket. Deuren en vensters onder betonlatei.

Basisbebouwing aangevuld met enkele nieuwbouwwoningen uit de laatste decennia van de 20ste eeuw. Serrebouw aan oost- en westzijde.