Drukke steenweg met twee baanvakken gelegen op de grens met Eigenbrakel in het westen van Sint-Genesius-Rode. Maakt deel uit van een belangrijke verbindingsweg tussen Brussel (via Ukkel), Alsemberg en Eigenbrakel (en nadien naar Genappe). Op het grondgebied van Sint-Genesius-Rode verbindt de Eigenbrakelse Steenweg de Hallesesteenweg met Ter Kluizen. Tussen de Zoniënwoudlaan en de Bosstraat ligt de Eigenbrakelse Steenweg in het dorpsweefsel. Hier loopt hij grotendeels parallel met de Oude Eigenbrakelse Steenweg, een overblijfsel van de vroegere steenweg. Ter hoogte van de Bosstraat komen beide samen. De Eigenbrakelse Steenweg maakt er een lichte knik om verder een volledig rechtlijnig noord-zuid georiënteerd verloop te kennen.

Op de nummers 127-129 bevindt zich een tweelingvilla naar ontwerp van Antoine Pompe en Paul Rubbers uit 1927 en in eigendom van Pompe. Beide woningen zijn heden verbouwd en nog moeilijk herkenbaar. Mondelinge informatie van de bewoners bevestigt echter dat het om de tweelingvilla gaat. Op het gedeelte tussen de Bosstraat en de Smaragdlaan bevindt zich op nummer 100 een ruime sober vormgegeven cottagevilla, wellicht uit de jaren 1920. Vanaf de Bosstraat tot aan de wijk Ter Kluizen in het zuiden van de gemeente wordt er langs de steenweg weinig tot niet gebouwd. Op het grondgebied van Sint-Genesius-Rode loopt hij langs het domein Revelingen (met de kasteelhoeve op nummer 151-153) en de uitgestrekte landerijen van de adellijke familie de Jonghe d'Ardoye. Op de grens met Waterloo takt de wijk Ter Kluizen erop aan, die vanaf 1960 werd aangelegd op voormalige landbouwgronden behorend tot het landgoed Revelingen. Op het grondgebied van Eigenbrakel bevindt zich ter hoogte van het domein Revelingen de wijk Sept Fontaines.

De Eigenbrakelse Steenweg werd naar verluidt door de provinciale overheid aangelegd ten tijde van het Hollands bewind (1815-1830). Hij werd getrokken tussen Alsemberg en Eigenbrakel. In de Atlas der Buurtwegen (circa 1841-1850) wordt de steenweg weergegeven als Chemin 42 (de weg van Alsemberg naar Eigenbrakel) en heeft hij een kronkelend verloop. Deze weg gaat op zijn beurt terug op een oude verbindingsweg tussen Alsemberg en Ter Kluizen (l'Ermitage), weergegeven op de Kabinetskaart van Ferraris (circa 1770-1778). Op de topografische kaart van het Dépôt de la Guerre (kaartbladen 31 en 39, circa 1868) is de Eigenbrakelse steenweg grotendeels rechtgetrokken. Het gedeelte tussen de Bosstraat en de Smaragdlaan dat de Oude Steenweg verving werd pas aangelegd in de jaren 1920. In dezelfde periode werd hij volledig gekasseid. De Eigenbrakelse Steenweg wordt op oude kaarten en plannen ook weergegeven als de Alsembergse Steenweg, de Chaussée de Lillois of de Chaussée de Culot.