Steenweg die de verbinding vormt tussen de dorpskern van Sint-Genesius-Rode en Halle. Loopt slechts enkele honderden meters op het grondgebied van Sint-Genesius-Rode. Sluit ter hoogte van de Eigenbrakelse Steenweg aan op de Zoniënwoudlaan. Het kruispunt met de Eigenbrakelse Steenweg behoort tot het grondgebied van Alsemberg. De Hallesesteenweg loopt parallel aan de vallei van de Molenbeek, die hier een belangrijke ecologische waarde heeft. De bebouwing wordt gekenmerkt door de menging van woningen (lintbebouwing met gemiddeld twee bouwlagen), bedrijven en detailhandel. Vooral de meubelindustrie en -handel is prominent aanwezig met een aantal grotere bedrijfssites.

De aanleg van de Hallesesteenweg werd door de provinciale overheid begonnen ten tijde van het Hollands bewind (circa 1826). De steenweg werd echter pas voltooid na de Belgische omwenteling. Hij wordt voor het eerst weergegeven op de Atlas der Buurtwegen (circa 1841-1850). Tot het einde van de negentiende eeuw bestond hij uit een gekasseid gedeelte met aan beide zijden een aarden berm. Omstreeks 1900 werd hij verbreed. De Hallesesteenweg speelde, mede door de aanwezigheid van de Molenbeek, een belangrijke rol in de ontwikkeling van de (meubel)nijverheid. Vanaf het begin van de twintigste eeuw ontstond langs de Hallesesteenweg een concentratie van bedrijven en handelsruimten. Tot de Tweede Wereldoorlog ging het voornamelijk om kleine familiebedrijven, met ter hoogte van Ten Broek een aantal grotere. Bouwaanvragen uit deze periode betreffen verschillende aanvragen voor de oprichting van kleine familiebedrijven, evenals voor werkmanswoningen gebouwd in opdracht van gekende meubelfabrikanten zoals Vastiau. Na de Tweede Wereldoorlog kende de meubelindustrie hier een grote bloei.

Op nummer 57 is sinds 1926 het familiebedrijf De Decker en Zonen gevestigd. Het bedrijf werd in 2007 en 2009 uitgebreid en gerenoveerd door architect Stein Van Rossem, waarbij de vroegere gebouwen mee werden ingepakt in een opmerkelijke bekleding met stalen grilles.

Op 209 woonhuis met glas-in-loodramen in 1949 door Frans Wets, "handelaar in bieren", opgericht naast zijn magazijnen (nummer 211, zwaar verbouwd).

Op nummers 261-263, op de grens met Alsemberg eenvoudige arbeiderswoningen uit de eerste helft van de twintigste eeuw, evenals op de nummers 118-126, 139 en 147-151. Op de nummers 104-112 en 113 zijn enkele gevels met cimorné bepleisterd, typisch voor het interbellum. De nummers 104-106 werden kadastraal geregistreerd in 1935, de nummers 108-112 in 1934.