Huidige benaming geldt voor een groot, nagenoeg L-vormig, plein ten zuiden van de Nieuwstraat, afgelijnd door vrij heterogene bebouwing met vroegere 19de-eeuwse dominantie van diverse huizentypes van twee à drie bouwlagen onder zadeldaken; gevelbreedte naargelang de stand der bewoners. Aantal recente flatgebouwen en andere nieuwe bouw die de toestand niet hebben verbeterd.

Dit grote plein, in nabijheid van stadskern, groeide uit de vroegere Veemarkt vanaf de Franse Revolutie en evolueerde in de loop van de 19de en 20ste eeuw door de afbraak van een paar gebouwen.

Oudste benaming en functie is eigenlijk "veemarckt" (1400), later ook wel zogenaamd "Vlas ende Gaeremarct" (einde 16de eeuw) en "Olie- en Garenmarkt" in de 18de eeuw. Deze markt lag in feite tussen het klein Vleeshuis palend aan de Nieuwstraat en geflankeerd door twee toegangsstraatjes (ten noorden) en het eind 15de eeuw gestichte Karmelietenklooster waarvan de kerk de zuidwand vormde, ongeveer halverwege van het huidige plein; op deze Veemarkt stonden ook de stadswaag en talrijke herbergen, afspanningen, enzomeer.

Na de opheffing van het klooster in 1797 werden de goederen verkocht en een aantal gebouwen afgebroken; het achter de kerk gelegen kerkhof werd een plein (1808) gebruikt als Botermarkt met toegang via de westzijde van de Veemarkt; overdekte markt met driebeukige ijzeren structuur in opdracht van de stad uitgevoerd in 1875 door M. Paris-Isaacq (Marchiennes).

De Karmelietenkerk, aangekocht door de stad werd achtereenvolgens gebruikt als vleeshal (1808), spinhuis, zondag- en muziekscholen (1858), stadsschouwburg en tenslotte afgebroken in 1935, waardoor Vee- en Botermarkt in mekaar overgingen.

Aan de Nieuwstraatzijde was inmiddels ook het klein Vleeshuis, deels betrokken door de Catharinisten, verkocht en afgebroken sinds 1842.