Smalle geasfalteerde zijlaan van de Waterloose Steenweg met een uitgesproken groen karakter, gelegen tussen de Kleine Hut en de Middenhut. Ter hoogte van de Jonetlaan sluit de Lequimelaan aan op de Middenhutlaan (die terug aansluit op de Waterloose Steenweg). Deze drie lanen hebben een kronkelend verloop dat aansluit op het glooiende landschap. Samen vormen ze een residentiële wijk met grote groene percelen. Aan de Lequimelaan bevinden zich ruime villa's en landhuizen, zowel uit het begin van de 20ste eeuw als uit de naoorlogse periode.

De Lequimelaan werd samen met de Jonetlaan en de Middenhutlaan op het einde van de 19de eeuw aangelegd door Georges Lequime (kadastraal geregistreerd in 1900). Lequime behoorde tot de familie Lequime-Jonet die in 1846 het hele gebied tussen de Schilderachtige Dreef, de Linkebeeksedreef, de Waterloose Steenweg en de Zoniënwoudlaan in haar bezit had. Vanaf de eeuwwisseling werd dit hele gebied ontwikkeld voor de Brusselse bourgeoisie die zich in de onmiddellijke nabijheid van het Zoniënwoud wenste te vestigen om te genieten van de heilzame lucht in een groene omgeving. De organische aanleg van de Lequimelaan is exemplarisch voor de idee van natuurlijkheid en spontaneïteit die deze "trek naar buiten" onderlegde. Ook de bebouwing is typerend. Vanaf het begin van de 20ste eeuw werden hier grote buitenverblijven en villa's gebouwd, overwegend in cottage-stijl.

Op nummer 7 bevindt zich de grote Belle-Epoque Villa Les Dahlias; op de nummers 18 en 20A het voormalige, goed bewaarde rusthuis voor "dames en jonge meisjes" Le Clair Logis (vaak afgebeeld op oude postkaarten); op nummer 42 een goed bewaarde cottagevilla uit het begin van de 20ste eeuw.

Na de Tweede Wereldoorlog groeide de Lequimelaan met de bouw van villa's van gerenommeerde architecten uit tot de bakermat van de moderne architectuur. Aan de Lequimelaan bevinden zich een aantal van de mijlpalen in de geschiedenis van de moderne residentiële architectuur in België. Op nummers 4-6 bevinden zich de Paviljoenen Mestdagh ontworpen door Jaques Dupuis (in samenwerking met Emile Fays). Op 16A de eigen woning van architect en dichter Albert Bontridder. Op nummer 59 de brutalistisch vormgegeven Woning Urvater ontworpen door André Jacqmain.