De Tolhuislaan vertoont een vrij heterogeen straatbeeld met gemengde woon- en handelsfunctie waarin ongeveer alle types van doorsnee burger- en arbeidershuizen uit begin twintigste eeuw voorkomen: een reeks burgerhuizen die aanleunen bij de eind 19de-eeuwse neoclassicistische stijl, enkele eerder art-nouveaugetinte panden en verschillende, in min of meerdere mate bij de art deco aanleunende bakstenen huizen.

De neoclassicistische huizen zijn meestal eengezinswoningen van twee traveeën met drie bouwlagen en zadeldak (pannen, nok evenwijdig met de straat). Witbepleisterde lijstgevels met imitatiebanden op de begane grond en horizontaliserende kordons. Verticaal markerende zijrisalieten. Varianten in de afwerking van de vensters en decoratieve elementen (nummer 5-7, 9, 11, 13, 31, 36-38, 40, 64-66, 77, 81, 107-111, 113-115, 122, 134-136, 147).

De art-nouveaugetinte huizen, opgetrokken uit witte geglazuurde baksteen met verwerking van kleurige, meestal groene tegels, vertonen een gelijkaardige ordonnantie. Overwegend enkelhuizen van twee ongelijke traveeën met drie bouwlagen en zadeldak. Varianten in de vensteropeningen: rondboogvormige met wit-groene of arduinen booglijst of getoogde onder decoratieve strekse ontlastingsboog. Overigens vrij sober gehouden decoratie en buiten het materiaalgebruik, weinig echte art-nouveau-elementen (nummer 25-27, 29, 195, 197). Nummer 44-48 naar ontwerp van architect A. Van de Kerkhove dateert van 1913.

Verder bepalen een grote variëteit van bakstenen rijhuizen het huidige straatbeeld. Breedhuizen van twee traveeën en drie bouwlagen, gemarkeerd door aflijnende pilasters (nummers 6, 15, 33 naar ontwerp van architect A. Van de Kerkhove, 1910, 50, 54 van 1906, 124) of een erker of balkon op de bel-etage (nummer 17, 21-23, 55, 68-70, 100, 151, 153-155, 177).

Nummers 89 tot 103 vormen een symmetrisch uitgewerkte gevelwand waarbij de identieke art-decogetinte huizen nummers 89, 91 en 101, 103 een homogene, door gebogen erkers geritmeerde huizenrij (nummers 93-99) flankeren. Nummer 89 behield bovendien een volledig art-deco-interieur.

Enkele panden vertonen meer uitgesproken art-nouveau- en art-deco-elementen onder meer nummer 52 van 1911, met terracotta-paneel, en nummer 149.

Een zwembad met stortbaden (nummer 85) werd bij de aanleg van de wijk in 1913 gebouwd door de stad en voorzien voor recreatie en hygiëne. Gedesaffecteerd doch bij de renovatie van de wijk voorzien als polyvalent centrum.