De Elisabethlaan ligt deels op het grondgebied van Tervuren, deels op dat van Wezembeek-Oppem. Oorspronkelijk was deze laan slechts een voetweg, de zogenaamde Dieweg; de huidige straat werd aangelegd tijdens de Koloniale Tentoonstelling van 1897; ze werd vernoemd naar Koningin Elisabeth (1876-1965). Voor de Koloniale Tentoonstelling werden zowel de trein- als de tramlijn vanuit Brussel doorgetrokken tot aan het museum met een eindhalte aan weerszijden van de Elisabethlaan. Het station van de spoorweg Brussel-Tervuren, werd na de afschaffing van de lijn in 1958 gesloopt. De in cirkelvorm aangelegde eindhalte van de tram op de hoek van de Elisabethlaan en de Leuvensesteenweg bepaalt nog steeds het bochtig tracé van het begin van de straat.

De deels gekasseide en deels onverharde straat bleef tot vandaag onbebouwd aan onpare zijde waar de oude spoorwegbedding werd bebost; aan de pare zijde werd de straat vanaf het einde van de 19de maar vooral in het begin van de 20ste eeuw bebouwd met buitenhuizen van de Brusselse burgerij. Doorgaans gaat het om villa's in een traditionele, eclectische of cottagestijl, omringd door grote tuinen. Achteraan in de straat op het grondgebied van Wezembeek-Oppem, werden nog enkele kavels bebouwd na de Tweede Wereldoorlog maar bleven ook open landbouwgronden bewaard.

Vandaag zijn heel wat van de vroeg 20ste-eeuwse villa’s sterk gerenoveerd of verbouwd en/of uitgebreid met hedendaagse aanbouwsels. Nummer 2 is een eenvoudige villa die als eerste bebouwing van de straat werd ingetekend op het kadaster in 1897. Villa Dewit (nummer 6) samen met de portierswoning (nummer 8) ontworpen door architect Nestor Cretin in 1927, werd herbestemd als rusthuis en aan de straatzijde uitgebreid met een betonnen solarium, dat opvalt door de modernistische hoektravee met uitkijktorentje. Ook het nummer 16, een villa met traditionele kenmerken, kadastraal geregistreerd in 1907, werd vooral aan de achterzijde grondig aangepast en uitgebreid, maar behield aan de straatzijde een mooi ijzeren hek met gietijzeren zuiltjes. Nummer 20, oorspronkelijk een eclectische villa, werd in 1947 naar ontwerp van architect Jean Petit volledig verbouwd tot de huidige uitvergrote cottage met rieten dak; aanpalend is er een tot woning verbouwd koetshuis van 1931. Het nummer 22 is eveneens een ruime villa die in 1908 werd gebouwd als buitenverblijf voor Eugène Autrique, opdrachtgever van Victor Horta's eerste Brusselse hotel; het oorspronkelijke ontwerp zou naar verluidt van de hand zijn van de bekende architect Octave Van Rysselberghe. Het oorspronkelijke karakter van de met Secession motieven doorspekte cottagestijl is echter door verbouwingen in 1955, in 1960 en in 2003 grotendeels verloren gegaan. Het nummer 26 een ruime eclectische villa, in oorsprong met art-nouveau-inslag, werd kadastraal ingetekend in 1905 maar werd in 1975 zwaar verbouwd net als de bijhorende hovenierswoning van 1907 (nummer 26A). Het nummer 28, eveneens een eclectische villa van 1908, werd volledig verbouwd en uitgebreid als sport- en vergaderaccommodatie van Electrabel. Ter hoogte van dit park met sportterreinen bevindt zich aan de onpare straatzijde een ruime parking.