Tussen de naoorlogse tuinwijken van Eisden en Mechelen-aan-de-Maas, opgericht in functie van de huisvestingsnood voor mijnwerkers ten tijde van de Kolenslag, werd in opdracht van sociale huisvestingsmaatschappij Maaslands Huis de wijk Mariaheide gerealiseerd. De wijk omvat 176 wooneenheden, opgevat als geschakelde eengezinswoningen en appartementen, ontworpen omstreeks 1972 door de lokale architect Jaak Erens.

Voorbeeld van een tapijtwijk, gekenmerkt door een grote interactie tussen de inplanting van de laagbouwwoningen, de circulatieassen en de aanwezige groenzones. De woningen zijn immers gegroepeerd tot kleine clusters, waarbij de voorgevels van de woningen aan Vrijhei gericht zijn naar collectieve groenzones in het binnengebied en enkel bereikbaar zijn via een dynamisch netwerk van voetgangerswegen. De achterzijdes van de woningen met de garages zijn bereikbaar via korte, doodlopende assen, vertrekkend vanuit de omliggende straten. Door de grote aandacht voor collectieve groenzones, is de private buitenruimte per woning heel beperkt en ontstaat een wijk met een sterk besloten karakter en een groot sociaal potentieel.

Geschakelde rijwoningen van één of twee bouwlagen onder platte daken, in het noordoosten van de wijk aangevuld met lage appartementsgebouwen van drie bouwlagen onder een plat dak. De eengezinswoningen zijn opgevat volgens drie types met telkens een eigen garage, meer bepaald een minderheid bungalows met vier slaapkamers (type A), een gelijkaardige bungalow met drie slaapkamers die frequenter voorkomt (type B) en een meerderheid tweelaagse woningen met drie slaapkamers (type C). De 48 appartementen zijn opgevat volgens eenzelfde type met twee slaapkamers. Ondanks het voorkomen van deze verschillende types, vertonen de woningen een stilistische eenheid, die wordt versterkt door de uniformiteit van het materiaalgebruik, namelijk bruinrode baksteen gecombineerd met donkerbruine baksteen als plint en gevelaccenten. De rationeel vormgegeven volumes worden gemarkeerd door uitkragende lisenen en strakke luifels boven de toegangsdeuren. Een aantal elementen, zoals de bekronende daklijst en schrijnwerk in aluminium werd grotendeels vernieuwd bij renovaties.

Deze wijk werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van onvoldoende erfgoedwaarde op Vlaams niveau.