Tussen 1949 en 1956 realiseerde de sociale huisvestingsmaatschappij ’t Heist Best een wijk van 78 woningen tussen de Heistlaan, de Marktstraat, de Hermans-Lybaertstraat en de Sint-Antoniusstraat. De wijk bestaat uit een orthogonaal stratenpatroon waarlangs rijwoningen staan met omhaagde voortuinen. De vormgeving is typisch en heel homogeen: gekoppelde woningen van twee bouwlagen (onderaan in de regionale, gele baksteen, bovenaan gepleisterd) onder een zadel- of schilddak van rode pannen. In 1967 werd de wijk nog aangevuld met 12 gekoppelde bejaardenbungalows in de Herfst- en Vredestraat.

Deze wijk gebouw werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van onvoldoende erfgoedwaarde op Vlaams niveau.