Ten noordwesten van het stadscentrum van Tienen, langs de uitvalsweg richting Aarschot, realiseerde de toenmalige Maatschappij van Goedkope Woningen te Tienen tussen 1953 en 1958 een kleinschalige woonwijk van zo’n 48 eengezinswoningen. De bouw kaderde binnen de huisvestingsnood en stadsvernieuwing van dat moment, onder meer gestimuleerd door de Wet op de Krotopruiming (1953). In Tienen diende vervangende huisvesting te worden gebouwd voor onder meer de bewoners van de barakkenwoningen op het Martelarenplein of zogenaamd Steentjesplein. Aangezien dit plein langs de spoorlijn was gelegen, vormde de Wereldtentoonstelling van 1958 een bijkomende stimulans om het uitzicht van deze zone vanuit de trein te verbeteren en permanente huisvesting te voorzien.

De wijk vertoont een open karakter met groene, pleinvormige verbredingen, weliswaar deels benut als parkeerruimte. De woningen zijn langs de assen ingeplant voorzien van een voortuinstrook, evenals een achtertuin. Individuele aanpassingen aan de aanleg en afsluiting van de voortuinen, contrasteren met de uniformiteit van de architectuur. In de voortuinstrook van Rozenhof nummers 13 en 23 zijn telkens een kleine Mariagrot aanwezig. De tot rijen van twee tot zes eenheden, volgens spiegelbeeldschema gekoppelde woningen, werden gebouwd in twee fases. Vanaf 1953 werden achttien woningen aan de Aarschotsesteenweg gerealiseerd en nadien vanaf 1956 werd de tussen nummers 349 en 351 uitgevende, doodlopende straat Rozenhof bebouwd met een dertigtal woningen. In opdracht van sociale huisvestingsmaatschappij C.V. Huisvesting Tienen werden de woningen in 1996 gerenoveerd volgens plannen van architecten Dirk Quirynen en Miet Jacobs. Thans zijn nog respectievelijk 9 en 21 van de woningen in bezit van deze maatschappij.

De bakstenen, witgeschilderde enkelhuizen van twee bouwlagen en twee traveeën onder pannen zadeldaken worden enkel gemarkeerd door de per twee huizen gekoppelde toegangsdeuren in de centrale traveeën. Samen met hun zijlichten zijn ze gevat in een natuurstenen omlijsting, die verlengd wordt als plint. Bij de dubbelwoningen langs de steenweg zijn de deuren in de zijgevels gesitueerd, doch in een gelijkaardig omlijsting gevat.

Deze wijk werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van onvoldoende erfgoedwaarde op Vlaams niveau.