In 1979 realiseerde de sociale huisvestingsmaatschappij De Mandel een wijk van 124 woningen aan het Biezenhof (A-D, F-I, K-M, O en P) naar ontwerp van de Roeselaarse architecten Willy Reuse en Luk Deconinck. De huisvestingsmaatschappij gaf de ontwerpers expliciet de opdracht om het klassieke wijkpatroon te doorbreken. Hiervoor ondernamen ze met enkele stedenbouwkundigen een reis naar Nederland waarbij vooral Emmeloord en Hoogeveen, twee projecten van de Stichting Nieuwe Woonvormen (met Henk Klunder) indruk maakten.

Het terrein werd verdeeld in twee percelen waarin twee woonvormen elk aan één architect werden toegewezen. De stedenbouwkundige aanleg die gebeurde in samenspraak met WITAB (Westvlaamse Intercommunale voor Technisch Advies en Bijstand voor ruimtelijke ordening) was er op gericht de wagen zoveel mogelijk te bannen en de voorgevels van de woningen in het groen te situeren (Radburn-aanleg) met wandelpaden en gemeenschappelijke plantsoentjes voor sociaal leven. Het resultaat bleek niet volledig geslaagd omdat bewoners toch vooral de wegen aan de achterzijde van de woningen gebruiken en omdat de wijk voor buitenstaanders vrij onoverzichtelijk overkomt.

Deze wijk werd binnen de thematische inventarisatie van het sociale woningbouwpatrimonium niet geselecteerd als bouwkundig erfgoed omwille van onvoldoende erfgoedwaarde op Vlaams niveau.