Plein, centraal gelegen in de gemeente met op het zuidelijke deel de inplanting van de vrij monumentale Sint-Clemenskerk. Het noordelijke deel dat momenteel dienst doet als parkeerruimte met een aantal platanen wordt heraangelegd vanaf het najaar 2016 in functie van de totale dorpskernvernieuwing. In dezelfde context werd de vroegere gemeenteschool ten oosten van het plein gedeeltelijk afgebroken en op deze plaats werd het gemeenschapscentrum opgericht, een beeldbepalende inplanting naar ontwerp van Planners bvba. De eerstesteenlegging gebeurde in 2011 en de inhuldiging op 30 juni 2012, zie gedenkstenen in inkomhal. Het centrum werd genoemd naar Felix Sohie, de grondlegger van de commerciële druiventeelt onder glas. Het centrum omvat als referentie een centrale grote serre met het borstbeeld van Sohie, een realisatie van 1958 van beeldhouwer Raymond De Gryse (1920-1991), die ook het medaillon aan het geboortehuis van Sohie in de Felix Sohiestraat maakte.

Ten noorden van de vroegere gemeenteschool lagen eertijds de "Werkhuizen Mariën". De familie Mariën was afkomstig uit Wijnegem en vestigde zich in Hoeilaart rond 1880. Louis Mariën die rekening hield met het feit dat de bloeiende druivencultuur behoefte had aan hout voor serrebouw, de verpakkingen van de druiven en de bouw van nieuwe woningen richtte hier in 1896 een houtzagerij op. Zijn zoon Charles (1879 - 1946) die in Brussel architectuur gestudeerd had, tekende de plannen voor tal van serristenwoningen op voorwaarde dat het hout door Werkhuizen Mariën werd geleverd. Hij werkte nauw samen met een viertal lokale aannemers Wollanders, Lauwers, Charleer en Vandervaeren, waardoor hij zich vaak kon beperken tot summiere schetsen. Tot vandaag zijn de villa's in Mariënstijl beeldbepalend in Hoeilaart, aangezien de stijl weldra werd gekopieerd door de aannemers of serristen die zelf hun ontwerp tekenden. De werkhuizen werden gesloten in 1985. Een groot deel van het terrein van de oorspronkelijke houtzagerij wordt momenteel ingenomen door recente sociale woningbouw.

Omringende voornamelijk 20ste-eeuwse bebouwing, vaak met aangepaste begane grond in functie van horeca- of handelsfunctie. Nummer 18 is een verzorgde rijwoning, in 1930 kadastraal geregistreerd als 'nouvelle construction' in opdracht van Sylvain Karel Brenard-Dumonceau, steenkapper. Nummer 25 met neorococo-reminiscenties werd in 1925 ingetekend op het kadaster in opdracht van de 'Maatschappij naamlooze Crédit Anversois' en behield tot vandaag de oorspronkelijke functie van bankgebouw.