Rossem is een klein landelijk gehucht van Wolvertem en ligt ten noordwesten van het centrum.

De oorspronkelijke benaming "Rothem" verwijst wellicht naar de grote bosrooiingen in de 10de en 11de eeuw. De oudste schriftelijke vermelding dateert van 1112 wanneer Eustachius, zoon van Onulfus van Wolvertem een grondcijns schonk aan de abdij van Jette. Vermoedelijk verschijnt Rossem als parochie vanaf de 12de eeuw. Zeker in 1241 werd het als dusdanig vermeld. Op het einde van het ancien régime werd het samen met Imde verenigd tot één gemeente. Al in 1811 werd de nieuwe gemeente opgeheven en bij Wolvertem gevoegd.

De kern van Rossem, in de vorm van een "straatdorp" uitgebouwd op het oude Kerkeveld met de kerk, gemeenteschool en pastorie, onderscheidt zich door een nog opmerkelijk landelijk karakter dat sinds haar ontwikkeling in het laatste kwart van de 19de eeuw omzeggens ongewijzigd bleef.