Voorheen zogenaamd "Ste Mertens straetje" (tot 1762), hoewel de benaming "Rozemarijnstraat, verwijzend naar een gelijknamige herberg ter plaatse, vanaf 1649 wordt vermeld. Dit smal en bochtig straatje lopend van de Molenstraat tot de noordzijde van de Sint-Martinuskerk werd pas doorgetrokken in 1590; hiervoor werden de huizen zogenaamd "De dultop" in de Molenstraat en "de Nachtegaal" in de Kerkstraat door de overheid opgekocht en afgebroken.

De huidige bebouwing, meestal breedhuizen van twee bouwlagen (drie naar de Molenstraat toe), bevatten oude kernen, aangepast of verhoogd tijdens de 19de eeuw en voornamelijk voorzien van een nieuwe bepleistering en eenvoudige ordonnantie geritmeerd door al dan niet omlijste rechthoekige muuropeningen. Een aantal gevels worden momenteel gedecapeerd en vertonen de sporen van deze oudere kernen die heden gewoon worden bewaard of naar eerder "rustieke" smaak worden geïnterpreteerd bij het onderhouds- of vernieuwingswerk.