Gekasseide straat met gebogen tracé, vertrekkend aan de zuidoosthoek van de Bist. Van oudsher het kerkelijke centrum van Wilrijk, zie inplanting van kerk en pastorie. Tot de 20ste eeuw een landelijke straat waarvan de huidige onpare zijde bebouwd was met overwegend kleine dorpshuisjes. De centrumfunctie blijkt door de aanwezigheid van de kastelen Ieperman en Steytelinck, de Sint-Bavokliniek (nummer 29, 1982 en volgende, op de plaats van het vroegere Sint-Camillusziekenhuis) en het Sint-Ursula-instituut (nummer 53), gesticht in 1854, huidige gebouwen van 1930 (linker vleugel en sobere neogotische kapel, naar ontwerp van J. De Wit) en uit het derde kwart van de 20ste eeuw. Vóór de kerk begraasd plein met bronzen Sint-Bavobeeld (1965) van Lode Eyckermans. Ten zuiden van het plein: calvarie van 1726, in 1785 opgericht tegen het kerkkoor, in 1975 op huidige plaats heropgericht met de oorspronkelijke beelden van Maria en Johannes, het ijzeren kruis is afkomstig van het kerkhof aan de Jules Moretuslei.