Eertijds zogenaamde "'s-Hertogenboschstraat" modo "Rue Eustace" (1792) en "Rue de Bois le Duc" (Frans bewind). Oorspronkelijk één der voornaamste handelsstraten en tot vóór 1948 de langste straat binnen de stadsomwalling. Op het einde van de straat bevond zich eertijds de Lisperbinnenpoort.

Heden licht gebogen verbindingsstraat tussen de Grote Markt en de Frederik Peltzerstraat. Relatief drukke straat met een heterogene bebouwing, waaronder vele bepleisterde of heden gedecapeerde lijstgevels uit de tweede helft van de 19de eeuw: twee tot vier traveeën en twee à drie bouwlagen en overwegend rechthoekige muuropeningen; nummer 6 met bouwaanvraag van 1877 naar ontwerp van F.H. Cox. Enkele bevatten nog een sobere neoclassicistische winkelpui (onder meer nummers 4, 54, 94, 117). Oudere kernen bleven bewaard in onder meer nummers 19-21, 38, 40, 54 (zie muurankers en bedaking); nummer 84 met deels bewaarde (hergebruikte?) arduinen pui met Lodewijk XVI-elementen en merkteken. Einde van de straat gekarakteriseerd door een iets recentere bebouwing (nummers 97, 106-108 met art-deco-inslag) en het monumentale Sint-Gummaruscollege (bouwaanvraag ingangsgedeelte van 1921 naar ontwerp van A. Sebire (?).