Aanvankelijk moerassig gebied, in 1270 reeds door gravin Margaretha van Constantinopel aan de stad verkocht. Vanouds bekende straat circa 1859 voorzien van een nieuwe rooilijn tussen Jooremaaie en het Stapelplein. Overwegende bebouwing uit het derde kwart van de 19de eeuw met mogelijk enkele oudere kernen doch met vernieuwde gevels zodat van de oorspronkelijke oude bebouwing geen zichtbare tekenen blijven. Talrijke panden werden ook recent vernieuwd, vervangen door appartementsgebouwen, kleine ondernemingen en industriele complexen onder meer tussen de Regattenlaan en de Kraankindersstraat, in de nabijheid van het dok.

Naast talrijke behouden middelgrote burgerhuizen vertoont voornamelijk het einde van de straat kleine arbeidershuizen van twee traveeën en twee en een halve bouwlaag met aanvankelijk bepleisterde doch heden meestal vernieuwde parementen (nummer 76 tot 88 en 142 tot 164). Nummer 88 en 142 vormen afgesnuite hoekpanden die een smalle doorgang tot het achterin gelegen beluik flankeren (nummer 90-140). De panden vanaf de Bomastraat werden verkaveld in 1904. De gevelwanden van gelijkaardige witbepleisterde burgerhuizen, per twee, drie of meer gegroepeerd tot ensembles, overwegen in het straatbeeld: enkelhuizen van drie traveeën met drie bouwlagen, doorlopende of iets verspringende kordons en kroonlijsten. Imitatiebanden op de begane grond en omlijste bovenvensters, soms verrijkt met sluitsteen (nummer 34-36-38, 40-42, 44-46, 48, 50-52, 55-57-59, 93, 95-97, 99, 101-103-105, 107-109-111-113, 115-117-119-121, 123, 125).