In 1875 aangelegde brede boulevard na de afbraak van de stadsomwalling en de Hollandse citadel (van 1819-'22, in 1870 door de stad gekocht en verkaveld volgens het urbanisatieplan van J. Hofman in 1874).

Zuidelijke begrenzing van het gedeelte dat tot de middeleeuwse stadskern van Gent behoort. Aanvankelijk vrij rustige, beboomde laan, sinds enkele jaren echter verbreed en omgevormd tot belangrijke verkeersring omheen de stad. De behandelde linkerstraatwand tussen de Overpoortstraat en de Hertogin Isabellakaai bleef met uitzondering van enkele vernieuwbouw en het hoekpand bij de nieuwe Terplatenbrug (ter vervanging van de in 1882 ontworpen brug van E. Braun), vrij oorspronkelijk behouden.

De hoekpanden met de Overpoortstraat vormen een belangrijk neogotisch complex met dominerende afgeschuinde trapgevel met blinde drielobtracering. Verschillende panden sluiten nog aan bij de witbepleisterde neoclassicistische richting (nummer 5, 7, 9, 17, 19, 39, 41, 45, 51, 55, 57). Burgerhuizen met enkelhuisopstand, drie bouwlagen en meestal twee of drie traveeën onder zadeldak (pannen) met iets verspringende kroonlijsten. Horizontale kordons markeren de gevels terwijl een erker (nummer 7, 9, 17, 19, 23, 39, 55) of ijzeren balkon (nummer 41, 45, 51, 57) de bel-etage accentueren. Nummer 45 en 57 vertonen bovendien een breder zijrisaliet met balkon op de bovenverdieping en op de verhoogde begane grond bij nummer 57. Overigens omlijste vensters verrijkt met sluitsteen, druiplijst of fronton.

Nummer 11 en 43 dateren uit begin 20e eeuw en vallen op door een fraai parement van gele geglazuurde tegels en witte baksteen verrijkt met kleurige banden en een faïencetegelfries onder de kroonlijst bij nummer 11. Nummer 43 is bovendien gemarkeerd door een breed rechterzijrisaliet met houten erker en bekronend dakvenster. Faïencetegeltableaus verrijken de verdiepte borstweringen op de bel-etage.

Enkele bakstenen panden leunen aan bij de neo-Vlaamse-renaissancestijl (nummer 13, 15, 59) en bij de art-nouveaustijl (nummer 47).