De Hofstraat is een rechte straat, die parallel met de Franklin Rooseveltlaan loopt. Ze start aan de Muinkkaai en loopt verder in zuidoostelijke richting tot aan het kruispunt met de François Benardstraat. Het eerste deel van de straat werd aangelegd in 1844. Pas na het verdwijnen van de voormalige Gentse dierentuin of Jardin zoologique werd de straat verder doorgetrokken en verkaveld. Dit gebeurde in twee fasen. Een eerste deel werd aangelegd tussen 1904 en 1906. Het gaat hier om het straatgedeelte gelegen langs het Muinkpark. Het tweede deel volgde in 1928, waarbij het gedeelte van de Alpacastraat tot de Muinklaan werd aangelegd.  

De Gentse Dierentuin had zich in 1851 op de Muinkmeersen gevestigd, ten noorden van de François Benardstraat. Ze vormde samen met de aanleg van het heden verdwenen Zuidstation aan het huidige Koning Albertpark een dynamiserende factor in de ontplooiing van de buurt. Vandaag is enkel het Muinkpark nog een getuige van de dierentuin, die in 1904 zijn deuren moest sluiten. De straatnamen rondom het park verwijzen wel nog naar de collectie van dieren die de dierentuin toen rijk was, zoals de Alpacastraat, Buffelstraat en Leeuwstraat.

De gefaseerde aanleg van de straat valt af te lezen uit de architectuurstijlen van de woningen in de straat. In het eerste deel van de straat zijn er nog verschillende woningen uit de tweede helft van de 19de eeuw in een neoclassicistische stijl. De vroegste nog aanwezige woningen dateren uit het begin van de jaren 1860, waaronder respectievelijk de woningen in de Hofstraat 16-18 en het voormalig magazijn op nummer 24. Ook het ensemble van zes identieke stadswoningen op nummer 44-54 uit 1872-1875 valt op in de straat. Zeker in het straatgedeelte tussen de Muinkkaai en de Guldensporenstraat contrasteren deze bepleisterde lijstgevels met de recentere appartementsgebouwen aan de oostzijde van de straat.

De eerste bebouwing gelegen langs het Muinkpark dateert uit de periode 1907 – 1915. Het gaat hier om een opeenvolging van zeer rijkelijk uitgewerkte statige burgerhuizen, veelal in baksteenparement en met art-nouveaugetinte kenmerken. Noemenswaardig zijn de eclectische ontwerpen van architect Charles Deleu op nummer 353 en 355, en van architect Albert-Victor Fobert op nummer 345. De rijkelijk gedecoreerde en omvangrijke woning op nummer 357 werd in 1960 spijtig verbouwd. Verder doorbreekt de modernistische woning met brutalistische kenmerken van architecte Monique Stoop en een recent appartementsgebouw de historische straatwand.

De bebouwing uit de derde fase biedt een homogeen uitzicht van baksteenarchitectuur uit het einde van de jaren 1920 en het begin van de jaren 1930 langs de westzijde van de straat, waarbij een sobere art-decostijl primeert. Voorbeelden zijn drie gelijkaardige ontwerpen van architect Jean De Schrijver (nummer 56, 58, 66) en de woning met achteruitwijkende verdieping en puntgevel op nummer 78 naar ontwerp van Robert Tollenaere. Op nummer 62 bevindt zich een modernistische woning naar ontwerp van architect Hubert Louel.

Binnen de appartementsgebouwen in de straat zijn het ontwerp van architect Emile De Nil, samen met zijn zoon Jean, op nummer 279-299, en het ontwerp van architecten Charles en Gerald Hoge en Emile De Nil voor het appartementsgebouw op nummer 335-343, allebei daterend uit de jaren 1950 en in modernistische stijl, noemenswaardig.

Rechte straat, parallel met de Franklin Rooseveltlaan, getrokken in 1844; de gedeelten tussen de Gulden Spoorstraat en de Benardstraat dateren respectievelijk van 1928 en 1904/6 na het verdwijnen van de zogenaamde "Gentse Dierentuin", waarvan het enige overblijfsel te vinden is in het huidige stadsparkje.

De bebouwing is representatief voor genoemde periodes: voor het oudste gedeelte eerder eentonig straatbeeld gevormd door kleine burgerhuizen of achterhuizen van de Franklin Rooseveltlaan met bepleisterde lijstgevels uit derde kwart 19de eeuw. Het later aangelegde straatgedeelte biedt een homogeen uitzicht van baksteenarchitectuur uit het einde van de jaren 1920 (nummer 56-70, 72-84), terwijl het gedeelte tegenover het stadspark begin 20ste eeuw bebouwd werd met middelgrote burgerhuizen gemarkeerd door een geglazuurd parement, op verschillende plaatsen vervangen door schaalverstorende nieuwe, flatgebouwen.