De Tijgerstraat werd in 1906 aangelegd tussen de Willem Wenemaerstraat en de Tentoonstellingslaan. De straat was een onderdeel van de nieuwe burgerwijk in de Muinkmeersen, die pas na het verdwijnen van de voormalige Gentse dierentuin of Jardin zoologique geopend is.

De Gentse Dierentuin had zich in 1851 op de Muinkmeersen gevestigd, ten noorden van de François Benardstraat. Hij vormde samen met de aanleg van het heden verdwenen Zuidstation op de plaats van het huidige Koning Albertpark voor een dynamiserende factor in de ontplooiing van de buurt. Vandaag is enkel het Muinkpark nog een getuige van de dierentuin, die in 1904 zijn deuren moest sluiten. De straatnamen rondom het park verwijzen wel nog naar de collectie van dieren die de dierentuin toen rijk was, zoals de Alpacastraat, Buffelstraat en ook de Tijgerstraat.

De vrijgekomen terreinen van de dierentuin werden door het stadsbestuur gekocht, waarna de bestaande gebouwen werden gesloopt en het terrein geëffend. De Tijgerstraat vormt samen met de Leeuwstraat, Zebrastraat en Tentoonstellingslaan een stervormig stratenpatroon, rondom een cirkelvormig plein, naar ontwerp van stadsingenieur Victor Compijn. Voornamelijk welgestelde burgers uit de middenklasse voelden zich aangetrokken tot de nieuwe buurt.

Van de basisbebouwing in de straat zijn nog verschillende panden aanwezig. Het gaat hier om middelgrote burgerhuizen met meestal drie bouwlagen en twee traveeën onder een pannen zadeldak. Terwijl er nog enkele woningen met bepleisterde parementen voorkomen, die nog goed aansluiten bij de eind-19de-eeuwse neoclassicistische strekking (nummer 6-8-10, 7, 25, 27), leunen de meeste voorgevels door hun materiaalgebruik en afwerking eerder aan bij de nieuwe stijlrichting uit het begin van de 20ste eeuw. Zeker de twee keer twee naast elkaar gelegen woningen van architect Edmond Maes (nummer 3-5 en 35, 37) met kleurrijke bakstenen gevels en verwerking van kleurrijke tegels dienen hierbij vermeld te worden. Alsook het ontwerp van Achilles De Bondt-Boelens voor de woning op nummer 23, waarbij de benedenverdieping door faiencetegels verrijkt wordt. Vanaf 1900 waren kleurrijke tegeltableaus van Belgische vloer- en wandtegelfabrieken opvallend aanwezig in het straatbeeld. Op grote schaal en in alle kleuren en formaten werden zij gerealiseerd op vraag van de bouwheer of de architect. Verder dient ook de woning op nummer 9 vermeld te worden en het ensemble van drie woningen op nummer 11-13-15, die met hun ontwerp afwijken van de traditionele strakke gevelindeling en -detaillering. De aangehaalde woningen werden tussen 1911 en 1914 ontworpen.