Oude buurtweg, in 1877 Lostraat genoemd en in 1892 en 1902 voorzien van een nieuwe rooilijn. Heden recht verbindingsstraatje tussen de Blankenbergestraat en de Smidsestraat, doorkruist door de Koningin Elisabethlaan.

Overwegend oudere bebouwing (tweede helft van de 19de eeuw) van arbeidershuizen met twee bouwlagen en twee traveeën (repeterend schema) onder doorlopende zadeldaken. Aanvankelijk beraapte parementen met vlak omlijste rechthoekige vensters en doorgetrokken kordons. De rechter straatwand bevat bovendien twee eenzijdig bebouwde steegbeluikjes met een huizenblok van rug aan rug huisjes en twee huisjes aan de straatzijde (nummer 44-70) onder een schilddak (Vlaamse pannen, nok loodrecht op de straat), eveneens uit de tweede helft van de 19de eeuw. Gelijkaardige huisjes (spiegelbeeldschema) elk voorzien van een voortuintje en berghok aan de overzijde.

Aansluitend bij de hoekpanden met de Koningin Elisabethlaan, enkele ruimere burgerhuizen uit begin 20ste eeuw met lichte art-nouveau-inslag (nummer 20, 22, 24). Het hoekpand zelf (nummer 23-27), voorheen Koningin Elisabethlaan, in neo-Lodewijk XVI-stijl, is gesigneerd M. Van Langeraert, en dateert van 1916.

Het rechter straatgedeelte tussen de Koningin Elisabethlaan en Blankenbergestraat wordt gekenmerkt door een bepleisterd ensemble van vier woningen (nummer 1-7) naar ontwerp van architect Ch. Van Rysselberghe van 1907. Rijhuizen van twee bouwlagen, een geblokte onderbouw en geritmeerde bovenverdieping met gebogen erkers.