Oude buurtweg, volgens collegebesluit van 1877 Meersstraat genoemd en naderhand voorzien van verschillende nieuwe rooilijnen. Het oudste straatgedeelte, van de Kortrijksesteenweg met bochtig tracé afdalend naar een beboomd driehoekig pleintje, werd voornamelijk afgelijnd circa 1892 (nummer 90-92 is ouder). Bebouwing met doorsnee eind-19de-eeuwse bepleisterde en beschilderde rijhuizen van meestal twee traveeën (repeterend schema) en twee en een halve bouwlaag en drie bouwlagen onder zadeldak (pannen); vaak uitgevoerd in eenheidsbebouwing (ondermeer nummer 5-15 met verticaal gemarkeerde bovenverdieping met kolossale pilasters en accentuerend fronton boven de risalietvensters). Verschillende panden zijn rijker versierd en worden geaccentueerd door een erker of balkon (ondermeer nummer 3, 40, 50, 52-58). Nummer 45 (gesigneerd architect J. Lippens) en nummer 82 (vermoedelijk ook van J. Lippens) vertonen een gecementeerd art-decogevelparement verrijkt met geometrische reliëfmotieven en bloemenguirlandes.
Enkele recent vernieuwde parementen verstoren de overigens vrij homogeen behouden, sterk horizontaal gerichte gevelwanden.
De linker straatwand tussen de Baliestraat (uitmondend op het pleintje) en de Sint-Paulusstraat, afgelijnd circa 1912, weerspiegelt de doorsnee-architectuur van het begin van deze eeuw gekenmerkt door verschillend getinte of geglazuurde bakstenen parementen, speelse en variërende venstervormen en dakbekroningen met verspringende kroonlijsten. Houten erkers en balkons ritmeren de wand.
Het verder verloop van de straat voorbij de Sint-Paulusstraat wordt haast volledig ingenomen door nieuwe schoolgebouwen en blinde muur van het Sint-Pietersinstituut (zie Koning Albertlaan 68-70). De rechter straatwand kreeg een nieuwe rooilijn circa 1930 en vertoont overwegend sobere bakstenen rijhuizen in zakelijke stijl: strakke, voornamelijk verticaliserende lijnen, hoekige erkers en blokvormige volumes onder plat dak (ondermeer nummer 120, 122, 124). Enkele panden zijn gesigneerd: nummer 110 en 140 A. Meuleman, 1934, 1932, nummer 112 en 126 G. Merlé.
