Baarle, eertijds een zelfstandige gemeente en parochie, wordt voor de eerste maal vermeld in 820-822 als "Barloria"; afhankelijk van de Sint-Pietersabdij, bestuurlijk en fiscaal behorend tot het Land van Nevele in de kasselrij van Oudburg van Gent. Bij keizerlijk decreet van 1805 wordt Baarle als gemeente afgeschaft en opgesplitst in twee delen gescheiden door de Leie: het gebied op de rechter Leie-oever, zogenaamd "Baarle-Frankrijk", wordt bij Sint-Martens-Latem gevoegd en het gebied op de linker Leie-oever behoort thans bij Drongen. Als parochie uitgebreid met de wijken Noordhout en Baarlevelde.

De Baarledorpstraat doorsnijdt de dorpskern en leidt via Sint-Martens-Leerne naar Nevele. Van de oorspronkelijke bebouwing bleef nagenoeg niets bewaard, slechts enkele later aangepaste huizen verraden een oude kern, bijvoorbeeld nummer 8: vermoedelijk in kern een empire getinte woning uit de eerste helft van de 19de eeuw en nummer 32 zogenaamd "In 't land van Nevele" (sinds 1822) met een traditionele kern minstens opklimmend tot de 18de eeuw.

De overkant van de straat (in het zuiden) vertoont voorbij het zijstraatje naar het veer met Sint-Martens-Latem oudere villabebouwing met de achtergevels uitziend op de Leie, echter zonder noemenswaardigheden.