De Wolterslaan loopt vanaf de Toekomststraat in oostelijke richting tot de Scheldestraat, waarna ze via een knik in zuidelijke richting verder tot aan de Schelde loopt. De straat werd in 1916 op de zogenaamde Heirnis aangelegd, na de overwelving van de Rietgracht. Uit dit jaar dateren echter maar twee bouwaanvragen. Het indienen van bouwaanvragen startte pas echt tijdens het interbellum, en met name vanaf 1928.

De aanleg van de Wolterslaan werd al op een plan van circa 1890 opgetekend als één van de brede toegangslanen naar een park met kruidtuin. Op een volgend plan van circa 1893 werd echter al in de plaats van het park de Aannemersstraat, de Bouwmeestersstraat en de Scheldestraat opgetekend. Enkel de Wolterslaan werd dus naar het plan van circa 1890 uitgevoerd.

Met deze straatnaam wordt zowel naar Mathias Josephus Wolters (1793-1859) en zijn zoon Gustaaf Wolters (1831-1941) verwezen. Mathias Josephus Wolters was directeur van Bruggen en Wegen in de provincie Oost-Vlaanderen, en tekende als ingenieur de plannen voor de eerste parochiekerk van Sint-Amandsberg, die bijna een eeuw later door architect Jan Rooms verruimd en uitgebreid werd. Gustaaf Wolters was professor in de faculteit der wetenschappen aan de universiteit van Gent, en was er ook rector van 1885 tot 1891.

De beide straatwanden bestaan voornamelijk uit rijhuizen in baksteenarchitectuur uit het interbellum. Vermeldenswaardig en opvallend door hun kleurrijk bakstenen gevelparement zijn de burgerhuizen in art deco op nummers 111-113, 121 en 127 naar ontwerp van architect Ernest Snoeck. Verder wordt ook de beaux-artsstijl vertegenwoordigd in de straat met het ontwerp van Maurice De Wilde op nummer 103-105 en het ontwerp van Jean De Schrijver op nummer 85. Verder bevindt zich op nummer 171 ook een burgerhuis in modernistische stijl, ontworpen door Semal.

In 1916 op de zogenaamde Heirnis aangelegd. Zie Heernisplein en Scheldeoord. Beide straatwanden afgezet met doorsnee-rijhuizen, voornamelijk daterend uit tweede kwart 20ste eeuw. Vermeldenswaardig en opvallend ondermeer door hun kleurrijk bakstenen gevelparement zijn nummer 121 en nummer 127 naar ontwerp van architect E. Snoeck (volgens opschrift gevelsteen). Beide gevels met gemarkeerde en verhoogde deurtravee met toepassing van decoratieve gekleurde glas-in-lood-ramen in het bovenlicht van de deur en het bovenvenster: nummer 121 met voorstellingen van vogels en insecten, nummer 127 met geometrische motieven.