Zogenaamd naar Eustaas Sporkijn, aanvoerder der Veurnenaars in de Gulden Sporenslag (1302). Aangelegd in 1902 als verbinding tussen Boterweegschaalstraat en Lindendreef, doorheen tuin op voormalige grond van de na de Franse Revolutie afgebroken Sint-Niklaasabdij.

Geasfalteerde straat met licht schuinlopend tracé. Rustig karakter door woonfunctie. Bebouwing uit het eerste kwart van de 20ste euw van ongeveer gelijke gevelbreedten en -hoogten, getypeerd door eclecticisme; vermenging van neogotische (zogenaamd Brugse travee, kantelen), regionale neo-Vlaamse-renaissance (getrapte dakvensters, verdiepte tudor- en korfboogomlijstingen), neobarokke (zie deuromlijsting nummer 2) en neoclassicistische (zie frontonbekroning nummer 3) elementen. Nummer 6, recentere lijstgevel waartegen tuinmuur rechts, die oosthoek vormt met Lindendreef. Accent van houten loggia op westelijke gevelwand (nummer 9).