Eén der mooiste en grootste (16 hectare) driesen van Oost-Vlaanderen. Centrum van een langwerpig zuidwest-noordoost georiënteerd gehucht en kerkdorp Doornzele. Centraal grasveld afgeboord met een beboomde zone. Een verharde weg loops middendoor het centrale gedeelte, terwijl twee smallere gekasseide straten de beboomde zone van de bebouwde percelen scheiden. Enkele dwarsstraatjes bevinden zich op de zuidkant.

Reeds vermeld in een charter van 966 waarin koning Lotharius de bezittingen van de Sint-Baafsabdij erkende. Van het gehucht rondom de dries is reeds sprake in 1337. Vanouds een min of meer geïsoleerde nederzetting afgesloten door de oude Sasse Vaart zonder administratieve of juridische band met de parochie Evergem. Aan de zuidzijde val. bebouwd met kleinere dorpswoningen en hoeven, de noordzijde met klooster op de plaats van de vroegere abdij van Dooruzele, en het kasteel en park van het voormalige kasteel van Kluizen. De windmolen ten W. van de dries werd reeds vermeld in 1414 en was tot 1598 eveneens eigendom van de abdij. In 1691 werden de meeste gebouwen aan de dries in brand gestoken door de Franse troepen. De cisterciënzerinnenabdij, opgericht in de tweede helft van de 13de eeuw, bleef daar tot 1578. Op de plaats van de abdij werd in 1843 een klooster gesticht. Gedurende eeuwen woedde een strijd voor het oprichten van een eigen parochie en kerk. De gemeenschap kreeg door toedoen van de uitgeweken abdis van de abdij van Doornzele in 1777 een eigen kapel midden de dries. Doornzele werd tenslotte in 1847-53 een autonome parochie en de kerk werd tot parochiekerk verheven bij Koninklijk Besluit van 7 maart 1853.

Het kasteel op Dooruzele Dries, voorheen het Goed ten Oudevoorde, in de eerste helft van de 16de eeuw voor het eerst vermeld en in 1713 vermeld als een "huys van plaisance", stond op grondgebied Kluizen, in 1927 geannexeerd bij Gent (Terdonk, zie aldaar), het park bevond zich grotendeels op grondgebied Evergem. In het derde kwart van de 19de eeuw werd een nieuwe, thans nog bestaande toegang op de dries gemaakt met twee paviljoentjes en een ijzeren hek.

Aan beide zijden van de dries staan tussen de woningen meerdere pijler- en wegkapellen uit de tweede helft van de 19de eeuw, onder meer een pijlerkapelletje op de hoek van de dries, voor nummer 2-4; een opvallende neogotische Heilig Hartkapel met pinakels en binnenin een fraai geschilderd houten altaar in neogotische stijl, gelegen aan ijzeren afsluiting van voortuintje bij eenvoudig bakstenen 19de-eeuws burgerhuis (nummer 28); een gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwekapel in neogotische baksteenstijl daterend van circa 1870 bij nummer 104; een leegstaande kapel met rondboogvormige deuropening en dito zijlichten en tenslotte een leegstaande en vervallen bakstenen wegkapel met halfronde absis onder leien zadeldak iets verderop gelegen in de Twaalfroedenstraat.