Tussen de Boterstraat en het Colaertplein. Oorspronkelijk het westelijk gedeelte van de Boterstraat, echter vanaf circa 1900 genoemd naar ridder Gustaaf de Stuers, oud-gemeenteraadslid en weldoener van de stad. Sinds 1180, vestigingsplaats van de Sint-Niklaaskerk aan de noordelijk straatzijde op de hoek bij de Sint-Niklaasstraat; naast parochiekerk (1220), vanaf 1598 tot aan de Franse Revolutie tevens bedehuis van de erachter gelegen abdij Sint-Jan-ten-Berg.
Wederopbouw grosso modo met behoud van vooroorlogs straattracé, pandenindeling en functies; echter verdwenen pleinbeluik zogenaamd "De Hutsepot" voor de Eerste Wereldoorlog gelegen aan westelijk uiteinde van de zuidelijke straatzijde. Gebogen straat van oudsher verbonden met de Stationsstraat door middel van de Doorgangsstraat en de smalle doorsteek van de Appelstraat (nummer 25, 27; ertussen), ten zuiden; met de Elverdingsestraat door middel van de Beluik- en de Eigen Heerdstraat, ten noorden (zie Elverdingsestraat). Sociaal gevarieerde woonfunctie, ook enkele winkels en herbergen. Voorts twee scholen - het Lyceum Onze-Lieve-Vrouw ter Nieuwe Plant (zie Maloulaan nummer 2) en het Technisch Instituut Heilige Familie (nummer 32) - teruggaand op "onderwijzende" kloostergemeenschappen respectievelijk sinds begin 17de eeuw en 1838 in de straat gevestigd, en het bejaardentehuis zogenaamde "Huize Zonnelied" van de arme klaren die hier in 1900 een nieuw klooster naar ontwerp van architect Jules Coomans (Ieper) betrokken (nummer 21).
Historiserende wederopbouwarchitectuur voornamelijk uit de eerste helft van de jaren 1920. Behoudens een niet vernield 18de-eeuws herenhuis (nummer 8), een reconstructie naar het vooroorlogse uitzicht (nummer 32) en de algemene opstand van de Sint-Niklaaskerk, voorts blijkbaar weinig reminiscenties aan de vooroorlogse gevelwanden. Nummer 27, thans met verbouwde begane grond, naar verluidt naar ontwerp van architect Jules Coomans van 1919 en tezamen met zijn eigen woning (Colaertplein nummer 7) het eerst heropgebouwd na de Eerste Wereldoorlog. Basisconcept: breedhuizen van twee a drie bouwlagen onder zadel- of mansardedak (mechanische pannen, leien). Drie diephuizen onder meer onder afgewolfd zadeldak (nummer 2, 22, 41). Bouwmaterialen: baksteen; plint of sokkel doorgaans van Atrechtse zandsteen of arduin; gebruik van simili- en/of Euvillesteen onder meer voor ornamenten. Nummer 23 met gecementeerde gevel.
De zogenaamde "wederopbouwstijl" is over het algemeen eclectisch zie onder meer nummer 14 met getrapt neogotisch dakvenster tussen twee neorococo dakkapellen, nummer 35 met borstbeeld van Koning Albert als topstuk voor de trapgevel van het centrale dakvenster en de eenheidsbebouwing nummer 1-7 met schuchtere art-deco-inslag onder meer merkbaar in de versiering van de in- en uitgezwenkte toppen (nummer 1, 7), erkers en borstweringen. Meer uitgesproken neogotisch is de kloosterarchitectuur (zie kapel nummer 21, nummer 32); ook het winkelhuis nummer 47 met trapgevel gekenmerkt door een Brugse travee. Duidelijk geïnspireerd op de lokale renaissancestijl: de trapgevel van nummer 39 met verdiepte houten kozijnvensters op de bovenverdieping en geveltop voorzien van overhoekse, rechte pinakels; aangepaste begane grond, echter behouden kraagstenen in de vorm van engelenhoofdje links en rechts van de huidige winkelpui. Neoclassicisme en neorococo vrij goed vertegenwoordigd, mogelijk onder impuls van de niet vernielde woning nummer 8 daterend van 1772: lijstgevels met ordonnerende kolossale (nummer 10, 15-17, 19, 25, 28-30) of gesuperposeerde pilasters (nummer 24, 26, 49, 53, 55, 57); verzorgd houtwerk zie onder meer bovenlichten met waaier, ook aanwezig bij de winkelpui van nummer 53. Meestal aangepaste winkelpuien.
Nieuwe bouw: bejaardentehuis (linker gedeelte van nr. 21), schoolvleugel van het Lyceum Onze-Lieve-Vrouw ter Nieuwe Plant op de hoek bij de Eigen Heerdstraat (zie Maloulaan nummer 2), en winkelhuis (nummer 18).
