Uitvalsweg, vanaf het kruispunt Frenchlaan-Zonnebeekseweg vertrekkend in zuidoostelijke richting. "Steenweg" aangelegd in 1756 volgens het Oostenrijks principe, zijnde in rechte lijn, echter tot aan de huidige watertoren evenwijdig lopend met de vroegere buitenversterkingen om dan via een bocht af te buigen; supprimeerde de voormalige Kortrijkstraat, van den af herleid tot een veldweg zie de huidige Oude Kortrijkstraat; op Ferrariskaart (1771-1778) afgezoomd met bomen.

Sinds 1791, vestigingsplaats van het stedelijk kerkhof tevens uitkomend in de Zonnebeekseweg (zie aldaar). 1900-1904, oprichting van de Rijksweldadigheidsschool voor jongens aan de zuidelijke wegzijde; ondanks hevig protest van de bevolking niet heropgebouwd na de Eerste Wereldoorlog. Nagenoeg op dezelfde plaats, bouw van een betonnen watertoren als schakel in de stadswatervoorziening vanuit Zillebekevijver.

Heterogene bebouwing. Uit de jaren 1920 dateren onder meer eenvoudige rijhuizen, enkele kleine villa's met tuin (nummer 24, 26, 160), een hoevetje (nummer 27) en het grote complex van het Sint-Jozefsinstituut (nummer 29-33); een "lusthuis" (nummer 142) en twee voormalige buitenplaatsen met omgevend park- onder meer verkaveld tot bouwpercelen bij het vervallen nummer 255 (?) in eclectische bouwtrant- wijzen blijkbaar op de naoorlogse voortzetting van de in 19de eeuw ontstane traditie van het buitenverblijf aan de toen nog landelijke "steenweg".