Verbindingsbaan Ieper-Poperinge; doorkruist gans de gemeente, alwaar ze ter hoogte van het centrum, dé dorpsstraat vormt. Laatst genoemde getypeerd door aflijnende lintbebouwing, bestaande uit burgerhuizen van één, voornamelijk twee soms drie bouwlagen Onder al dan niet geknikte pannen zadeldaken, daterend van de jaren 1920 en later. Meerdere vernieuwde gevelparementen. Openheid ter hoogte van het voormalige stationsplein - met gewezen station, kaderand in de reeks van na de Eerste Wereldoorlog heropgebouwde stations, op de lijnen Kortrijk-Ieper-Poperinge en de vroegere aftakking Ieper-Langemark-Poelkapelle - ter hoogte van de Kemmelbeek, welke ze kruist (beek overwelfd aan de zuidelijke straatzijde), ter hoogte van het Kerkplein, in de straatbocht ten gevolge het Monseigneur Sixplein, voorts, ter hoogte van het Ouderlingentehuis; noordelijke straatzijde verderop overgaand in een lossere, ook recentere villabouw; zuidelijke straatzijde met kleine tuinwijk zogenaamd "Cité", uit de jaren 1960, en voormalige, modernistisch getinte gemeenteschool naar ontwerp van architect J. Gits (Ieper) van 1937.

In het eerste straatgedeelte - zijnde voor de bocht, Ieperwaarts - hoeken veelal geaccentueerd door middel van afgeschuinde travee uitlopend op punt-, tuit- of schoudergevel, zie onder meer nummer 335, 353 en 258-260. Vaker aflijnende baksteenfriezen, en risalieten of dakvensters met trap-, tuit- of schoudergevel, onder meer nummer 204, nummer 210, nummer 212, nummer 353.

Meerdere stijlinvloeden merkbaar: neo-Vlaams-renaissancistisch, nummer 393-395 en nummer 411, beide naar ontwerp van architect R. Cauwe (Brugge) respectievelijk van 1921 en 1920, nummer 415, met gewijzigde begane grond, nummer 467; neobarok, nummer 218,379; neoclassicistisch, nummer 234, pilastergevel met aangepaste begane grond; neo-empire, nummer 228, nummer 405; eclectisch nummer 204 naar ontwerp van architect O. Carpentier (Ieper) van 1922, nummer 230, nummer 475, nummer 477; art-deco-inslag, nummer 361, echter gewijzigde begane grond; traditioneel-regionaliserend, nummer 417, herberg "St.- Joris", met gemarkeerde plint, puien kroonlijst en aflijnend baksteenfries; modernistisch, nummer 407, nummer 451; nieuwe bouw, onder meer nummer 469. Enkele behouden 19de-eeuwse kernen, onder meer nummer 282, herenhuis met toegevoegde art-nouveau-elementen; nummer 300, herenhuis met toegevoegde neoclassicistische vleugel; nummer 447, grootschalig boerenhuis in de rij, op verhoogde begane grond en nummer 413, enkelhuis, beide laatst genoemde met vernieuwd bakstenen gevelparement, maar behouden vooroorlogse huisindeling. Ook enkele eenheidsprojecten, onder meer nummer 186-188, enkelhuizen volgens spiegelbeeldschema, en nummer 190-192, groter geheel, gelegen tegenover voormalig stationsplein en omvattende onder meer herberg, thans zogenaamd "De Gouden Leeuw", gedateerd 1922 door middel van muurankers en getypeerd door korfboogomlijstingen onder doorlopend druiplijstje en boogvelden met wisselende metselverbanden van de muuropeningen. Naar het einde van de dorpsstraat, Poperingewaarts, nummer 553-559, arbeiderswoningen (nokrichting loodrecht op de straat) horend bij verdwenen zogenaamde "Witte Molen" en nummer 322, voormalig hopmagazijn, met aanleunende arbeiderswoningen, als getuigen van "pre-industriële" nijverheid. Verderop, op het gehucht "Hoeksken", nummer 601, herberg-afspanning met Normandische stijlinvloed, zie pseudo-vakwerk van puntgevel, eertijds zogenaamd "In 't Hoeksken", aanleiding gevend tot de naam van het gehucht. Nummer 679-683, rijtje lage arbeiderswoningen, bestaande uit dubbelhuisjes van drie traveeën, onder geknikt-gebogen zadeldak, palend (parallel) aan de straat.