Vroeger Stationsplein genaamd, en na de Eerste Wereldoorlog René Colaertplein naar voormalige burgemeester. Aangelegd circa 1900 na het slechten van de westelijke vestingmuren en het dempen van de aansluitende gracht genaamd Boterplas, in het kader van de uitbouw van het stationskwartier.

1853-1854: bouw van het station op de westelijke voorversterkingen en aanleg van een verbindingsweg met de historische binnenstad over de Boterplas.

1854, 1868, 1873: respectievelijk opening van de spoorlijn Kortrijk-Komen-Ieper-Poperinge, Ieper-Roeselare, en Ieper-Oostende. Vanaf 1890 ook uitbating van de tramlijn Ieper-Veurne, naar Kemmel-Nieuwkerke (1898) en Geluwe-Menen (1905); het tramstation van 1905, gelegen ten ten westen van het spoorwegstation, had houten puntgevels met drielobversiering geïnspireerd op de Ieperse houten gevels uit de 16de- tot 17de eeuw.

1900: opening van een nieuw en groter spoorwegstation in eclectische stijl en iets dichter bij de stad gelegen den het eerste. Ondertussen slechten van de vestingmuren tussen de Vooruitgang- en de Elverdingsestraat (1886), en geleidelijk dempen van de Boterplas, waarna de westelijke stadsuitbreiding onder de urbanistische leiding van stadsarchitect J. Coomans reeds voor de Eerste Wereldoorlog een feit wordt.

Wederopbouw grosso modo met behoud van vooroorlogse pleinvorm, pandenindeling, bouwhoogte en functies. Rechthoekig plein bebouwd aan de oostzijde waar respectievelijk de G. de Stuersstraat, Nieuwstraat, Stationsstraat en Vooruitgangsstraat op uitkomen, en aan de noordzijde tussen de Malou- en de Maarschalk Fochlaan. Ten zuiden begrensd door een rest van de Boterplas, en ten westen door het gedeelte van de Oudstrijderslaan of de nieuwe ringweg met ertegenover het spoorwegstation met voorliggende parkeerplaats. Het huidige station uit het begin van de jaren 1960, vervangt het noodstation dat reeds in 1920 operatief was. Plein voorts ingenomen door het naar vooroorlogs patroon heraangelegde stationspark met centrale ronde vijver voorzien van gietijzeren fontein geschonken door de Franse badstad Le Touquet waar veel Ieperse gezinnen gedurende de Eerste Wereldoorlog een onderkomen gevonden hadden; geasfalteerde parking met linden, aan de zijde van de Boterplas.

Naar het vooroorlogse uitzicht gereconstrueerde noord gelegen huizenrij, een eenheidsbebouwing van twee bouwlagen, in een eclectische bouwtrant doorgaans bestempeld als "Vieux-Neuf" naar ontwerp van architect Jules Coomans (zie nummer 1-11). Ook de wederopbouw van de oostelijke pleinwand knoopte terug aan bij het vooroorlogse uitzicht getypeerd door horecabedrijven van twee à drie bouwlagen opgetrokken in eclectische stijl. Enkele hotels met kenmerkende benamingen als "Hotel des Brasseurs" naar ontwerp van architect A. Depoortere (Ieper) van 1921, "Hotel de France" (zie nummer 25), "Hôtel de l'aigle d'Or", "Hôtel Continental" (zie nummer 29), en "Hôtel Skindles" (zie nummer 31); voorts onder meer een herberg op de hoek bij de G. de Stuersstraat (zie nummer 13), en een bioscoop "Vieil Ypres - Oude Ieper" genaamd (zie nummer 15). Sindsdien echter enkele omschakelingen naar administratieve functies (nummer 21, 25, 29); ook drie nieuwe appartementsgebouwen van vijf bouwlagen (nummer 17, 23, 27), onder meer ter hoogte van het vroegere "Hôtel de l'aigle d'Or" en het "Hôtel des Brasseurs". Doorgaans bewaarde bouwaanvragen.