Lange hoofdstraat met gebogen verloop vanaf de Grote Markt tot aan de grote bocht bij het kruispunt met de Professor Dewulfstraat; voorts recht tracé grosso modo parallel lopend met de Bruggestraat, tot aan de Europalaan (gedeelte van de recente expresweg rondom de stad). Vanuit oostelijke richting fungeren de rijhuizen nummer 43 en 45 als blikvanger als gevolg van hun ligging aan de vermelde straatbocht. De regelmatige rooilijn wordt onderbroken door het Stationsplein op de zuidelijke straatzijde aan de oude stadsrand. Het verderop gelegen straatgedeelte werd tot voor kort de Ieperseweg genoemd, zie de benaming van de erbij aansluitende weg richting Ieper.

Op het kavelplan van Poperinge door Popp (1845) is het oostelijke straatgedeelte grosso modo vanaf de huidige Nieuwstraat, nog landelijk gebied. De bouw van het station kort na de opening van de spoorlijn in 1851 veroorzaakte een oostelijke stadsuitbreiding. De verderop gelegen bebouwing dateert voornamelijk uit de 20ste eeuw. Lintbebouwing aan de noordelijke straatzijde, onder meer doorbroken door alleenstaande villa's, en weide met gaaipers voor nummer 190. De voormalige tramstelplaats (laatste kwart van de 19de eeuw) bevindt zich achter de huizenrij van de zuidelijke straatzijde. De straat heeft een woon- en handelsfunctie, laatstgenoemde vanaf het station met stijgende concentratie naar het centrum toe. Oude inplanting van brouwerijen (nummer 95, 112-114, 220-222), en van hopmagazijn ter hoogte van de nieuwe bouw nummer 63. Vrij heterogeen straatbeeld mee veroorzaakt door vernieuwde gevelparementen, gewijzigde winkelpuien, en soms buitenschalige nieuwe bouw (onder meer nummer 24-26). Van de oorspronkelijke bebouwing uit de 18de en 19de eeuw bleef weinig bewaard; lage arbeiders- en burgerwoningen zijn zeldzaam geworden (nummer 37, 108, 110).

De basisbebouwing bestaat uit breedhuizen van één à drie bouwlagen voornamelijk onder zadeldaken, echter ook geknikte zadeldaken, mansarde- en platte daken, uit de tweede helft van de 18de, en voornamelijk de 19de en 20ste eeuw.

Behouden bebouwing uit de tweede helft van de 18de eeuw: nummer 2 met verbouwde begane grond, nummer 5 met fraaie bakstenen deuromlijsting in rococostijl, nummer 55 als classicistisch herenhuis van 1777, en nummer 43 met onder meer iconografisch interessante gevelstenen. Breedhuizen met 19de- en vooral 20ste-eeuws uitzicht, doch vermoedelijk met oude kern uit de tweede helft van de 18de eeuw: nummer 15, 17 met gebogen en steil hellend zadeldak, nummer 25 met bewaard rechter aandak en muurvlechtingen, en nummer 87 met behouden linker zijpuntgevel voorzien van aandak met muurvlechtingen.

Bebouwing uit het laatste kwart van de 18de eeuw-eerste kwart van de 19de eeuw. Nummer 34: herenhuis met aangepaste pilastergevel. Laatstgenoemde vermoedelijk oorspronkelijk ook aanwezig bij nummer 85. Nummer 37 is een klein enkelhuis met typisch, geknikt zadeldak en kozijnvensters.

Bebouwing uit de 19de eeuw: doorgaans eenvoudige, soms gecementeerde lijstgevels sporadisch nog voorzien van kozijnvensters (nummer 14, 25, 157). Enkele uitzonderingen zijn een neoclassicistisch herenhuis (nummer 62) en een imposant eclectisch herenhuis midden in een tuin (nummer 134; gesloopt begin 1988). Vermeldenswaard is tevens het station als enig overblijvend exemplaar van 19de-eeuwse spoorwegarchitectuur aan de lijn Kortrijk-Poperinge.

Behouden houten winkelpuien uit het laatste kwart van de 19de eeuw-eerste kwart van de 20ste eeuw: nummer 14, 45, 48, 52, 57, 59, 67, 161 (herbergpui) en het meest uitgewerkt bij nummer 28 met neoclassicistische inslag. Vernieuwde winkelpuien echter met ouder uithangbord in de vorm van een regenscherm (nummer 27) en een hoed (nummer 72).

Architectuur uit het eerste kwart van de 20ste eeuw: doorgaans aansluitend bij de 19de-eeuwse bebouwing, echter wel invloeden van toen gangbare stijlvormen: nummer 31, 119, 121, 142, 145 in eclectische stijl gedomineerd door stijlelementen ontleend aan gotiek en regionale renaissance; nummer 32, 58-60, 107 met art-nouveau-getinte faiencetegeltableaus ter versiering van boogvelden en borstwering; nummer 80 met neorococo-inslag; nummer 18 en nummer 19-21 respectievelijk met art-deco- en neo-empire-getinte winkelpui.

Bebouwing uit de jaren 1930, naar verluidt meestal naar ontwerp van architect O. Carpentier (Poperinge), met modernistische inslag, zie onder meer nummer 40, 77, 79, 81, 93, 100, 102, 103, 104, 106 en 140.