Het dorpsplein, ten oosten van de Prof. Rubbrechtstraat. Rechthoekig geplaveid plein (heden parking) met een smalle uitvalsweg ten noordoosten, de zogenaamde Potterystraat, vroeger leidend naar de vismarkt, en ten zuidoosten, de zogenaamde Tempeliersstraat, leidend naar de Sint-Martinuskerk. Vanuit de zuidoostelijke hoek heeft men een mooi perspectief op de westelijke toren van de parochiekerk. De aanleg van het plein klimt op tot de 17de eeuw volgens een afbeelding bij Sanderus. Eertijds opgesmukt met een kiosk. De noordelijke, oostelijke en zuidelijke zijde zijn afgezet door voornamelijk 19de-eeuwse breedhuizen van twee tot twee en een halve bouwlaag onder pannen zadeldak.

Nummer 1 is een eclectisch hoekhuis in neotraditionele stijl uit de jaren 1950. Nummer 2 heeft slechts één bouwlaag en een vernieuwd bakstenen parement met behoud van de oorspronkelijke muuropeningen. Vermoedelijk gaat dit terug op een 18de-eeuwse kern. Een eveneens vernieuwd gevelparement is te vinden bij nummer 5 en 6 (baksteen) en 7 en 8 (faiencetegels). Nog bewaarde kozijnconstructies zijn te zien bij nummer 2 (deels hernieuwd), en 3 en 4 (bovenverdieping). Nummer 9 'In de Casino' heeft een modernistische inslag. De westelijke afsluiting van het plein wordt gevormd door de huizenrij prof. Rubbrechtstraat nummer 1-13.