Grosso modo driehoekig dorpsplein tussen de Pastoor De Heuckstraat en de Dorpsstraat. De oudste kern van Leest, tot op heden het dorpscentrum, is hier ontstaan op de kruising van de twee voornaamste wegen (Mechelen-Tisselt en de zogenaamde "Zenneweg" Hombeek-Heffen) en niet vlak bij de Zenne-overgang omwille van de lage ligging der gronden aldaar. Het dorpsplein gaf eertijds toegang tot het belangrijkste hof van Leest, later uitgegroeid tot heerlijkheid, namelijk het "Hof ten Broecke". Het was gelegen te midden van het koutergebied, aan een voormalige Zennebocht (rechtgetrokken in 1893) ten zuidoosten van de dorpskern en klom op tot de 13de eeuw. Het bestond uit een omgracht hof met boerderij; hof gesloopt en omgrachting gedempt in 1873. Een vijvertje verwijst nog naar de vroegere omgrachting. Enkel de sterk aangepaste hoevegebouwen bleven gedeeltelijk tot op heden bewaard (Kerkenblokweg nummer 18).

Heterogene bebouwing voornamelijk bestaande uit nieuwe bouw, naast enkele bewaarde panden uit de 19de en het eerste kwart van de 20ste eeuw, onder meer nummers 5, 12; nummer 24 naar verluidt hoeve van 1907, recent aangepast naar ontwerp van J. Apers. Nummer 11: herberg zogenaamd "In den barreel", voormalig tolhuis voor het betalen van een soort gemeentetaks tot onderhoud van de wegen, volgens kadastrale gegevens opklimmend tot het laatste kwart van de 19de eeuw. Nummers 2-4: sober hoekpand uit de jaren 1930, naar ontwerp van architect J. Schaerlaken (zie gevel); bakstenen lijstgevels van twee bouwlagen onder zadeldak (nok parallel aan de straat, kunstleien) met typische, afgeronde hoek, rechthoekige muuropeningen en verdiepte deuren.