De Sassenbroekstraat is de kern van het oude gehucht Sassenbroek. De bewoning klimt op tot de vóór-Romeinse tijd; bij de verder vermelde opgravingen werd een hoeve ontdekt, die mogelijk nog in het begin van de vroege Keizertijd bestond. Van de bewoning in de Romeinse tijd getuigen de funderingen van een Romeinse villa, in 1969 gevonden op de zuidhelling van de Sassenbroekberg. In 1984-85 werd deze villa systematisch opgegraven. Ze was gelegen aan een diverticulum van de heirbaan naar Cassel, en bestond uit een klassiek hoofdgebouw van 55x30 meter, een langgestrekt bijgebouw van circa 70 meter, een badgebouw, enkele stallingen en een waterput. Het hoofdgebouw met kelder werd circa 70 gebouwd als een klein vakwerkgebouw, dat in 2de en 3de eeuw tweemaal werd vergroot tot een middelgrote hoeve met dubbele porticus. Sommige vertrekken waren afgewerkt met beschilderde muurpleister, de westvleugel was van een hypocaustum voorzien. De villa werd na de Frankische invallen van eind 3de eeuw niet meer heropgebouwd. Mogelijk behoorde de tumulus van Gutschoven (Heers) tot dezelfde villa.

Sassenbroek was oorspronkelijk een afzonderlijke heerlijkheid, een leen van de graven van Loon. De schepenbank sprak Loons recht en ging ten hoofde bij het oppergerecht van Vliermaal. De heerlijkheid was in het bezit van de familie van Sassenbroek (12de - 14de eeuw); Willem van Sassenbroeck en zijn broer Herman worden vermeld in 1171. In 1371 wordt in Sassenbroek een mansio vermeld, waarvan geen sporen bewaard bleven. Door huwelijk komt de heerlijkheid in het bezit van de familie de Velroux of Velrux (1532). Vervolgens in het bezit van de families Grotars (1661), du Vivier (1699) en van de Meer (1736-1795).