Gelegen op de rechter Schelde-oever, Pamele. Huidig straatbeeld getypeerd door Gerechtshof, gevangenis, zogenaamd "Huis de Lalaing" en bepleisterde 19de-eeuwse gevelwand van thans onbewoonde en met sloping bedreigde huizen.

Straatnaam naar het zogenaamd "Kasteel van Bourgondië", ook "Nieuw kasteel" (in tegenstelling tot het "oud kasteel" van Pamele), gebouwd in opdracht van Philips de Stoute in het vierde kwart van de 14de eeuw. Oorspronkelijk bestond de versterking uit een omwalling met vier hoektorens, waaronder een donjon. In 1415-16 liet Jan Zonder Vrees de versterking veranderen en twee torens bouwen, de zogenaamde "Perretoren" op de linkeroever en de zogenaamde "Bourgondische toren" op de rechteroever; een brug verbond ze met elkaar. Hij vestigde in het kasteel de Raad van Vlaanderen. In XV evolueerde de versterking tot een residentieel kasteel met een kleine binnenplaats, verblijfplaats van verschillende hertogen van Bourgondië, waaronder Maria van Bourgondië, Karel V en Filips II. Het kasteel werd nagenoeg volledig heropgebouwd in 1617 als ambtswoning van de stadsgouverneur, en van dan af zogenaamd "Gouvernement". In 1719 sloop van een gedeelte van het kasteel en bouw van een nieuwe voorbouw. In 1782 werd het kasteel verkocht aan de Gentse ondernemer P.F. Schepers, die in hetzelfde jaar een octrooi verkreeg voor de inrichting van een economische graanmaalderij met drie molens. De molens werden gebouwd door de architecten Ph. Van der Meersch en A. Van den Hende. In 1790 werd het kasteel tijdens een volksopstand ernstig beschadigd. In 1792 richtte Schepers er de grootste houtzaagmolen van het land in. De molen werd tenslotte onteigend in 1825. In 1817 werd het eerste gerechtshof van Oudenaarde in het kasteel ondergebracht, tot 1824. Later deed het gebouw dienst als militair hospitaal en schoolgebouw om tenslotte in 1967 gesloopt te worden voor de uitvoering van Scheldewerken.

De brug over de Schelde was oorspronkelijk van hout, later van steen, in 1275 reeds zogenaamde "Steenbrug" en nog later zogenaamde "Hoge Brug" of "Hooge Steenbrugge". De brug bevond zich ter hoogte van nummer 10, zogenaamd "Klein Kortrijk". Afgebroken in 1825 en vervangen door een houten draaibrug en in 1856 door de heer Verhoost-Tertzweil, directeur van de ijzergieterij "Phoenix" in Gent, door een ijzeren draaibrug die dienst deed tot 1905. In 1918 werd de nieuwe brug opgeblazen en vervangen door een ophaalbrug. Na de verlegging van de sluizen naar de Eindries in 1939 kwam een elektrische ophaalbrug tot stand. De huidige hefbrug dateert van 1980-82 en werd verplaatst tussen Tussenbruggen en de Bergstraat.