Van spoorwegviaduct naar Ovide Decrolystraat. Maakt deel uit van het urbanisatieplan opgemaakt door stadsarchitect A. Massez van 1923, goedgekeurd bij KB van 16 maart 1925. Zogenaamd naar de in Ronse geboren 16de-eeuwse rechtsgeleerde. Het straatbeeld biedt een gevarieerd aanbod van interbellumarchitectuur. Het eerste, iets oudere straatgedeelte en de Westelijke-zijde van de straat bevatten voornamelijk eenvoudige rijhuizen van twee bouwlagen met vrij gewone bakstenen gevels met enkelhuisopstand (bijvoorbeeld nummers 19, 40-48). De oostzijde vertoont een vrij homogeen uitzicht van betere onderkelderde rijhuizen van het enkelhuistype, merendeels het werk van architect S. Van Cauwenberghe, zie gevelsignatuur. Meestal sober gedecoreerde baksteengevels met de typische stijlkenmerken van de art deco, bijvoorbeeld nummer 32 naar ontwerp van 1941, nummer 58, nummer 62 naar ontwerp van 1935, nummer 66 van 1934 en naar ontwerp van 1933. Asymmetrische gevelopbouw met verzorgd metselverband, doorgaans iets hoger oplopende en verticaal geaccentueerde smalle deurtravee met tamelijk geprononceerde inkomdeuren met siersmeedwerk of met gekleurd glas in lood in de bovenlichten. De huizen worden afgedekt met een plat dak of een geknikt zadeldak met rechthoekig dakvenster in de zolderverdieping

Halverwege de straat, in het perspectief van de Nijverheidsstraat, plantsoentje met gietijzeren straatlantaarn van "Rey Frères Fondeurs Bruxelles", confer Aatstraat.