Historische weg tussen de Westkerkestraat en de Oude Bruggestraat, met verder verloop aan westzijde in Westkerke. Reeds aangelegd onder Romeins bewind als verbindingsweg tussen Brugge en Nieuwpoort over Gistel. Tracé aangeduid op Ferraris (1770-1778); het oostelijk deel tussen de Zeeweg en de Oude Bruggestraat oorspronkelijk met meer kronkelend verloop, in de tweede helft van de 19de eeuw rechtgetrokken. Verloor belang als verbindingsweg na aanleg van de Brugsesteenweg in 1755. Oorspronkelijk losstaande verspreide landelijke bebouwing, in de 20ste eeuw verder aangevuld met losstaande woningen.

Aan de noordzijde, dichtbij het kruispunt met de Zeeweg, locatie van de oude Sint-Michielskerk en het kerkhof. Archeologische restanten wijzen op een in oorsprong houten kerkje vermoedelijk uit de 9de eeuw; in een latere fase wellicht een kerkje met driebeukig schip en vlakgesloten koor. In de 11de eeuw vervangen door een romaans bedehuis opgetrokken in veldsteen en gewijd aan Sint-Michiel Laatst genoemde. een éénbeukige kruiskerk met een vlak afgesloten koor en slank vieringtorentje. Tevens omliggend kerkhof, samen met de kerk gelegen binnen een ommuring. Circa 1566 verwoesting van de kerk door de Geuzen; jarenlang blijft de kerk in puin liggen. In 1665 wordt de parochie ingelijfd bij Westkerke. In 1757 afbraak van de tot ruïne vervallen Sint-Michielskerk, met recuperatie van bouwmateriaal voor de restauratie van de Sint-Audomaruskerk van Westkerke. Na heroprichting van de parochie Roksem in 1962 wordt in 1964 circa 500 m ten oosten van de oude kerk een nieuwe Sint-Michielskerk ingehuldigd (zie Pastoriestraat). Na het verdwijnen van de oude kerk wordt deze plaats vaak "Kwaekercke" genoemd. In 1966 opening van het nieuwe kerkhof, meer oostwaarts gelegen.