Gebogen straat tussen het Casinoplein en het voorliggende plein van de decanale Sint-Rochuskerk, in het verlengde van de Onderwijsstraat. De Hoogstraat is samen met de Weststraat één van de oudste straten van Blankenberge, waartussen de vroegste bewoningskern is te situeren. De Hoogstraat volgt samen met de Onderwijsstraat grosso modo het tracé van de Oostdijk, een dijk die in de 11de eeuw wordt opgeworpen en in 1864 wordt rechtgetrokken tot deze twee straten en de Steenstraat. In een archiefstuk van 1511 is reeds sprake van de "Hoochstraete". De Hoogstraat vormt tot in de 19de eeuw de oostelijke grens van de bebouwing in Blankenberge. Rond het midden van de 19de eeuw groeit Blankenberge uit, onder impuls van het opkomend toerisme. Ten oosten van de Hoogstraat worden nieuwe straten getrokken, bebouwd met typische Belle-Epoque-architectuur. Het beeld van de Hoogstraat wordt in het laatste kwart van de 19de eeuw bepaald door de bouw van prestigieuze, grote gebouwen, onder meer het postgebouw van 1885 (zie nummer 2), de decanale Sint-Rochuskerk van 1884-1889 en een aaneensluitende rij hoge burgerhuizen en appartements- en handelsgebouwen. Voorbeelden van laatstgenoemde. zijn: nummer 5, eind-19de-eeuws pand met gecementeerde, rijk versierde pilastergevel van vier bouwlagen en drie brede traveeën, nummers 6, 8 en 19, hoge punt- en lijstgevels met neoclassicistische cementering en deels bewaard schrijnwerk, nummer 19 met bewaarde balkons. Nummer 27 lijstgevel met geglazuurde tegels, friesje met art-nouveaugetinte papavermotieven afkomstig van het keramiekbedrijf "Manufacture de Céramiques décoratives" in Hasselt (model Pavots nummer 146, 20x20).