De Rogierlaan loopt parallel met de Graaf Jansdijk, tussen de dwarse straten G. Charlierhelling/ Malecotstraat en de Onze-Lieve-Vrouwstraat, doch is lager gelegen. De straat wordt ontwikkeld in het laatste kwart van de 19de eeuw, in het kader van het plan voor een nieuwe kerk op het einde van de Molenstraat, dat in 1876 door J. Hoste wordt opgesteld en het verkavelingsplan van 1889 rond de nieuwe kerk. De Sint-Rochuskerk wordt gebouwd in 1884-1889, de straten er rond en ten oosten ervan worden rond dezelfde tijd gerealiseerd. Naamgeving in 1885 naar Charles Rogier (1800-1885), meerdere malen (eerste) minister, zie ook "Pension Rogier" (nummer 28/ Onze-Lieve-Vrouwstraat, niet opgenomen in het pakket).

De straat is slechts aan de zuidzijde bebouwd, het niveauverschil met de Graaf Jansdijk wordt opgevangen door een aanleg met trappen, in zijn huidige vorm uit de jaren 1990 (voorheen met een schuine helling). Een oude gietijzeren lantaarnpaal met scheepsornamentiek (inscriptie: "Emile Pierret Fondeur Bruxelles", vernieuwde sokkel) is bewaard aan het begin van de straat.

Het straatbeeld wordt bepaald door een in hoge mate bewaarde gevelwand (over een lengte van vijfentwintig panden is de oorspronkelijke, min of meer gelijke nokhoogte bewaard) - dit in contrast met de hoogbouw van de Graaf Jansdijk - met bel-etageburgerhuizen grotendeels uit de jaren 1890. Enkele oorspronkelijke pensions uit het einde van de 19de eeuw, zoals "Pension Lucullus" (nummer 4) en "Pension Rogier" (nummer 28/ Onze-Lieve-Vrouwstraat, van 1895, hoektorentje verwijderd). Het betreft smalle breedhuizen van een souterrain + drie à vier bouwlagen onder gemansardeerde zadeldaken (leien) of platte daken. Bepleisterde of roodbakstenen lijstgevels, gebruik van arduin voor sierelementen zoals banden, balkonconsoles enzovoort. Dikwijls wordt de ordonnantie van het souterrain en de bel-etage uitgewerkt in arduin. De meeste huizen hebben uitgewerkte houten dakkapellen. Sommige huizen hebben een risaliet oplopend in een uitgewerkte topgevel, wat duidelijk een inslag is van de neo-Vlaamserenaissance-stijl of uitzonderlijk van de neo-Brugse traditie. Voorts is er een inslag van het neoclassicisme. Nummer 20 van 1912 heeft een parement van witte sierbaksteen, bij dit pand een art-nouveau-inslag. Nummer 30 met gelijkaardig parement.

De sierlijkheid van het ensemble wordt versterkt door het structurerend element van de bel-etages, soms met bewaarde open loggia's en de deels bewaarde ijzeren balkonleuningen (mooi bewaard voorbeeld bij nummer 30). In een aantal gevallen werd een oorspronkelijk open loggia afgesloten door recent houtwerk. Het oorspronkelijke houtwerk is in hoge mate bewaard. Erg uitzonderlijk is de open loggia van nummer 17 met rijke tegeltableaus met voorstelling van landschaps- en zeetaferelen.

Van de meeste panden zijn de bouwaanvragen in het stadsarchief van Blankenberge bewaard. Hieruit blijkt onder meer dat de belangrijke plaatselijke architecten Marcel Hoste, A. Vernieuwe en A. Neyrinck een belangrijk aandeel hadden in de architectuur van deze straat.

De panden op de hoek met de Onze-Lieve-Vrouwstraat zijn uitgewerkt met afgeschuinde hoektraveeën: het Rogierhotel (zie boven) en nummer 29 van 1926 naar ontwerp van R. D' Helft (Blankenberge). Naar de A. Ruzettelaan toe, eenvoudiger lagere panden uit de jaren 1920 en 1930 (onder meer nummer 36).